بسم الله الرحمن الرحیم
سلام یکی از ایرادایی که دارم اینه که دنیا رو زیادی جدی گرفتم در حالیکه همش بازیه انگار همه دارن سرکار میزارن و خود واقعیشون نیستن و من فکر میکنم همه چی جدی و واقعیه و همه چی اونجوره که من فکر میکنم و نتیجه میگیرم پس منم راحت بازی میخورم و با احساساتم بازی میشه کرد مثلا اگه کسی بهم اخم کنه میگم حتما این دشمنی و کینه داره و همه چی برام جدیه مثلا یه بار دوست بابام گفت برام دعا میکنی علی آقا یا نه منم گفتم اگه به یادم باشه و گفت خوشم میاد راست میگی در صورتیکه باید میگفتم دعا گو هستم و فکر میکردم اگه دعا نکنم مثلا طرف موفق نمیشه یا آدم بزرگی هستم که دعا کردنم ارزش والابی داره و زیادی خودم و همه چیو جدی گرفتم در حالیکه این دنیا بازیه و اون دنیا هست که باید جدی گرفت و اصولی کار کرد امشب بعد از ماهها مسجد رفتم ودعای کمیل و الان دیدم همش شوخیه این دنیا و نباید مهم باشه و سرمایه گذاشت و وقت و عمر چون غرق میشیم و ته نداره باید کولبار رو جمع کرد برای اون دنیا و دنیای بعد مرگ!! و این اخلاق جدی گرفتن دنیا رو از بابام یاد گرفتم چون زندگی اداری داشت و زیاد شوخ نبود مگر زمانیکه از صداش خنده بیرون بیاد و منم همه چیو جدی گرفتم
