بسم الله الرحمن الرحیم

خوب ما نماز مغرب عشاء رو خواندیم و اگه اولا حواس و توجه که اگه حواسمون جمع باشه حرف برای گفتن داریم از روی نمازخواندن و طرز خواندن و مشکلاتمون رو میفهمیم ولی ای کاش همش حرف زدن بود لذا نماز خواندن بهترین و بالاترین اعماله کلا پس اولا حواس که جزئی فکرم اینه که خواس داریم که خودمون داریم درمقابل خداییم دوم حواسی که بزرگان تزریق میکنن سوم حواسی که شیاطین دور میکنن چهارم حواسی که در مکان هایی مثل مسجد و حرم جمع میشه و آدم در محظر خدا میشه خودبه خود!!!یعنی اگه بزرگان باشن مارو و نمازمون قشنگ میشه و ایراد گرفته اگر حظور بزرگان را یا حس یا بیاریم خودمون توجه کنیم بعد که بزرگان رو در نماز آوردیم بزرگان دین رو بعد میبینیم که بله گنده کردیم خودمون رو و شخصیت داریم و انگار منت داریم میزاریم لذا هرچه فروتن تر و کوچک تر بدانیم خودمون رو در مقابل بزرگان اصلی دین خعلی در نماز خوبمون تاثیر داره ولی ما نه ما مثل بعضی سیاستمداران کارارو خراب میکنیم بعد شخصیت هم داریم که بله ما مذاکره کردیمو حالا  خوبم مذاکره کردی ولی تو نماز باید بشکنی خودیت رو اینجا اگه بخوای بگی کارمنه و ما هستیم و بودیم انندازه ی دوریالی هم برای خدا ارزش نداره باید در مقابل بزرگان دین و خدا خاشع و خاضع بود والا اگر مثلا آیت الله حائری ره اومد و خوشش اومد و حالا یه نکته به مطالبم خواست تزریق کنه خوب من قبول نمیکنم در حالت عادی و غرور دارم و خودم میگم نکته ی خوبیه ولی نمینویسم و اصلا واکنشم نشون میدم و شاید تغییرش بدم و شیطنت کنم که دراینصورت تکبر رحمت الهی اصلا قطع میشه بعد میگی چرا خدا توجه نداره بهم و ارتباطم با خدا قطع سده چرا؟!این باید سرخم کرد هرچه ارادتت و فروتنی و تواضعت در مقابل حق و خدا و بزرگان بیشتر باشه کارت بیشتر راه میافته و عزیز تر میشیم بله اون بزرگان دین همه جا نفوذ دارن و هرکاری میتونن بکنن مثل ما ضعیف نیستن در دل ها جای دارن دل های خدایی دیگه دل افراد عادی که نفوذ درونش کاری نداره براشون و آسانتره براشون اگه بیارزه براشون که دلشون رو بگیرن در دست منتهی نباید ردش کرد وگرنه آیا درسته که بزرگان نفوذ کنن در دل خواننده ی آمریکایی خودش شعر بگه خودش اهنگ بسازه خودش خوانندگی کنه؟؟!! نه اینا بده دیگه مومن ما کم گذاشتن و بزرگان رو خوار کردن که چنین شده!اینا همش درسه در نماز که اگه خدا بخواد یاد میگیریم یعنی باید یاد بگریم و هر نماز باید سکو باشه و تمرینی که خدایی باشیم ولی اینطوری نیست یا با شیاطین ساختیم یا حواسمون نیست یا بزرگ کردیم خودمون رو این البته درمورد من بود که امشب نمازم بهتر شد و خدا خواست اگه قبول کنه که این نکات رو نوشتم وگرنه آدم غافلی ام در کل!

یه مساله ی دیگرم که داشت یادم میرفت موقع نماز خواندن و رازونیاز سبک دعا کردنه یعنی آقا وقتی شما نماز میخونی اگر توجه کنی و کمی قوی باشی مدام انسان ها میخوان بیان رومخت یه مرتبه به یه موضع کوچک فکرت میره یا فکر میکنی یاد بزرگی میافتی حالا اینجا یه سبکش اینه که هرکی تو ذهنت اومد رو صلوات و دعا بفرستی براش وخیرخواه همه باشی که خدا هم همه جوره ساپورتت کنه و گناهان کوچک و بزرگت رو ببخشه هرکی هرجوری اومد تو ذهنت دعا میکنی یه روش و سبک دیگه اینه که تمرکز کنی بر بزرگان دین حالا دعاشونم نکردی بزرگ هم ندانتستی باز خوبه و خدایی است!خلاصه سبک های مختلفی است که میشه امتخان کرد وگرنه ما خواسمون ممکنه به افراد مختلفی بره و میخوان بیان رو مخ و تمرکز ممکنه باشه رویمون و اصلا به یادمونن دیگه زشته به یادشون نباشیم و دعاشون نکنیم و ممکنه افکارمون بچرحه که سبک ها مختلفه اینجا تا خدا رو چه طوری بزرگ بشماری و بدونیم که بخوایم بسازیم با خدا و بزرگان! و یا باید ذهن رو کنترل کرد از تمرکز خداوندی و اذکار و بلندی خدا غفلت نورزید و هیچکی رو یاد نکرد فقط خدا خوب البته سخته دیگه ممکنه شرایط فرق داشته باشه ممکنه سبک ایمان درجه مقام اینا متفاوته و من دیدم نمیتونم همه رو یاد  کنم و اونا به یادمند و کمکم میدن تو وبلاگ بعد تو نمازم میان دیگه نمیذونستم باید چه کار کرد صحبت کردیم که گفته بشه و همدلی و همدردی مثلا!وگرنه فقط خدا و یا ممکنه استاد پریشانیتو ببینه و بخواد که فقط روی خودش تمرکز کنیم که اینطورم شپ برام وگرنه دعا کردن که بد نیست و خعلی هم خوبه در تماز مخصوصا کسانی که حق دارن به گردتمون و البته نکته ی دیگری میشه پیدا کرد که دعاشون که کرذیم رو بزرگ بشماریم و منت بزاریم که بله من بودم و من دعا کردم و کار منه و اینا که اینم ضلالته هرکی رو دعا کردی اول خیرش به خوذمون میرسه ولی نباید طمع هم داشت و خیر طرف رو باید خواست و مخصوصا اگه بزرگان دین هستن باید نزدیک شد بهشون و اهداف و خواسته شان تا ایشالا برگردیم و خدایی بشویم بیش از پیش وگرنه سخته خودمون تنها بدون یاوری طی مسیر و سلوک کنیم!و این نزدیکی به بزرگان دین و خدا فرصت داده شده در نماز قلبا و اخلاصا و واقعی نزدیک شویم از دور بهشون نه خیانتکار و اذیتشون کنیم و با ریا بلکه نمازه دیگه در حین نماز باید به خدا نزدیکتر شویم از تمامی حالات دیگر روحی باو به خدا فرصته نزدیکتر شویم دیگه!نکه مزاحمت برای دینداران و خدایان ایجاد کنیم!و در نماز فرصته که قدرانشون باشیم و ارادت بیشتر و واقعی به بزرگان خدا ایجاد باید بشه نه خودپرستی و گنده کردن خودمون!!