moshabehat

 یه چیزی هست  که باید تحقیق کرد ولی میشه حدس زد چون اولا خدا گفته ادعونی استجب لکم یعنی دعا خوندن اصلا هدر نمیره این یک دوم یادم رفت ولی موضوع اینه که آقا ما یه موقعی میگیم خوش گذشت حال خوشی داشتیم و لذت بردیم از دعای شب قدر آیا این ملاکه یا اصلا ملاک اینکه خدا قبول کرده چیه؟ یعنی اولا میبینی بعضی ها دعا نمی کنند زیراکه میگن حال نمیکنیم میگن خدا جواب نمیده نعوذ بالله و وضع ما بده بعضی دیگه هستند که ملاک اینکه حال میکنیم در دعا فقط جنسی است حالا خوب که ما زن نداریم یعنی احیای جنس و جسم که خود آقای فاطمی نیا تو تلوزیون عرض کردند که شب های قدر رو آِیت الله بهاءالدینی که استاد ایشون هستند میگفته اند که از خدا بخواهیم که قلبمون زنده بشه نه جسممون!!! لذا توجه بشه به این و ملاک حال کردن بعضی ها میگن جنسی است یعنی هرچه سوزناکتر بخونه مداح اینا وضعشون خیلی خرابه و فکرشون و خواسته شون بعضی دیگه حال روحانی رو یه وقتی چشیدن حالا گناه کردن چیزی بعد دیگه اون حال خوش معنوی نیست و ناامیدند خوب من اولین شب قدر رو گذراندم در خانه و الان بیدارم یعنی یه عجایبی رخ داده که شیاطین که همش منو خواب میکردن که کار نکنم و بخوابم امروز سحر و جادوشون نگرفته چون من دیشب یه کارایی کردم تو خونه و الان سرخوشم ولی داشتیم میگفتیم ملاک دست ما نیست اصلا ترازوی حال رو بزار کنار که بخوای بگی خدا با توجه به حالی که من دارم توجه کرده بهم نه خیلی چیزا هست که نقد بهت نمیدن مخصوصا لذات عبادت و لذات معنوی که نمیگم نمیدن بلکه میگم ملاک نیست معلوم نیست که بگی این دعا رو خوندنم من و خدا توجه کرد بهم یا نه این حال ملاک نیست ملاک این نیست که چون من خوشحال شده م و امروز بیدارم این پس نشانه ی اینه که من قبول شده و خدا بیشتر منو دوست داشته تا شما نه اینطوری نیست میزان حال نیست بعضی ها خدا رو و ائمه رو و همه اعمالشون رو و همه کس رو با حال خودشون میسنجن که حالا خوشحالند یا نه و لذت بردن یا نه و مستند یا نه که این غلطه میزان درستی نیست!!! و اما من چه کردم که امروز نتونستند شیاطین تو رختخواب خوابم کنند من دیشب دعای جوشن کبیر رو در خلوت خوندم و در دوقسمت 50 تایی فرازش و خدا نجاتم داد از دست غم البته دعای توبه ی حضرت امام سجاد در صحیفه و همچنین سوره ی یس رو هم خوندم دعای توبه توجه م به امام زمان جلب شد و به دلم خورد قرآن بخونم دیگه کتاب قرآن نیاوردم و شروع کردم از تو مفاتیح سوره ی یس رو خوندم و دلم و قلبم آروم گرفت یعنی همش میگفتم چرا من دلم نمیسوزه و سنگ دل شدم خوب قرآن که خوندم سوره ی یس رو بعد از مدت ها این آرومم کرد و در دعای جوشن کبیر هم صدامو عاجزانه خوندم خدارو که تکبرم خوابید و رحم کردن فرشته ها وخدا چون عاجزانه و فقیرانه دعا رو خوندم نه متکبرانه و شاید چند تا اشکم ریخته باشم و امروز دیگه خوابم نبرد و سرحالم خدا رو شکر ولی باز حال افراد و ما ملاک قبول شدن و سبقت وبرد و پیشروی نیست!!! وخلاصه همین که دیشب از خدا التماس کردم و عاجزانه خوندم خدا رو و فرشته ها دیدند که من خدایی دارم و خودپرست نیستم دیگه و همش نیمخوام دیگه خودم رو بزرگ بدونم و حکمرانی نفسانی بکنم بر سر شما و دیگران این عجز من که درومد از صدام دیگه حساب دست فرشته ها اومد و منو نجات دادن از دست شیاطین و دیشب تو فراز جوشن کبیر هم تو فکر بودم که این همه چیز درمورد خدا صحبت شده است حالا چرا ما باز خدارو نمیشناسیم و با این همه توضیح خدا معلوم نیست در دل ما و ما نمیبینیمش و دلم میخواست توجه کنم که خدا کیه یعنی میبینی علمی صحبت شده عرفانی صحبت شده تجربی صحبت شده همه ی علم تو دعای جوشن کبیر صحبت شده ولی ما باز خدا رو نداریم در چشم و قلب یعنی اولا خدا باید بیاد دومن خدا باید بیاد جلو و همین یعنی فرصت هست که خدارو انکار کرد خدا رو انکار کردن این نیست که خدا وجود نداره بلکه مشرکین و کافرین هم میگن یه خدایی هست بلکه ما نمیبینیمش و قهریم و از یاد بردیم خدا رو که چی بود؟ کی بود؟ کی نجاتمون داد انگار رها شدیم این همه در دعا توضیح داده هیچی نشناختیم خدا رو دست ما نیست ما فقط جرممون گناههه و خدا باید توجه کنه که برگردیم---