ما واقعا اون چیزی که چشم میبینه دل تصدیق نمیکنه چی بگم طرف امام رضا (ع) رو دوست داره و بزرگ میدونه به خاطر اینکه ما ایرانی ها بابامون و دوستامون اشک میریزن در حرم چه میدونم مقبره و گنبد و حرم قشنگه و حتی پیرمردان با اون پادرد و کمرددرد خعلی ارادت دارند یعنی ما عموما ظاهری و در چشم دیگران و عامه امام رضا رو دوست داریم کما اینکه اصلا شناخت داریم بعد هم ائمه اطهار رو بردیم تو اون حد بالا که محل ما نمیزارند چون روسیاهیم اصلا اینطوری نیست اونا قبول داری که ائمه اطهار مارو بیشتر از اون قدری که دوستشون داریم مارو بیشتر دوست دارن حالا این حداقلشه و میزانش در واقعیت خیلی بیشتره ممکنه اگر دشمن خدا نباشیم ولی هرچی هست شما اصلا میتونی بگی میزانی که رهبرتو دوست داری ائمه رو دوست داری همین ارادتی هم که داری از خودت نیست بلکه عشق به ائمه به خاطر علاقه ی اونا در قلب ما هست نه که ما ذاتی علاقه داشته باشیم خوب اگه فطری هم علاقه داشتیم با گناه نابوده میشه زود ولی علاقه ی ما به حرم رفتن ما و ارادت هرچند کوچک ما دست خودمون نیست و از اونوره نه اینور شما آقا من این همه فیلم گذاشتم رقصیدمم آقا خوشت نمیاد از من این دست شما نیست محبت الهی در قلب من نیست بعد بهترین رقص رو هم بکنم شما باز علاقه و انس در قلبت ایجاد نمیشه این دست خداست عشق و محبت پس نگو مثلا امام رضا علیه السلام این همه زائر داره حواسش الان به نیست و یا توجه هش به کسان دیگره نه ما نه ما همه میزان داریم ما همه درک شده ایم و میشیم اینطور نیست که از عشق و محبت بمیریم میرسند به دادمون و فریادمون اینطور نیست که در مملکت مظلومی باشیم که هیچکه توجه به ما نداره اگر حتی مظلوم بشیم به صورتی که درک نشویم این به خاطر راه کج و شاید گناهه و گرنه غمی نباید داشت و غصه ای و همه درک میشیم امام زمان داریم ما (عج) استعداد همه و ظرفیت و پرونده ی همه کنترل میشه منتهی ممکنه استعداد به نحوی که باید در قبل از ظهور شکوفا نشه که عدالت هنوز نیست درست ولی به هر حال اینطور نباید باشه که به خاطر مردم و پدر و مادر ما امام رضا رو دوست داریم خوب این امام زمان رو هم ببینی میگی یعنی این آدم سر به زیر و متواضع امام منه؟ قبولش نمیکنی چون همه دارن امام زمان رو بالا میگیرند بعد ما چه طور سختمونه سوار پیکان باشیم همونطور... خلاصه البته امام زمان ممکنه جلوی ما تکبر نشان بده ولی هوامون رو داره این تکبر هم نشانه ای است مثلا که من امامتم و از همه بالاترم وگرنه شما با دید اول که نمیفهمی امام زمانه از بس خشوع داره بعضی مردان هستند که حتی در پیری مخصوصا هیبت دارند این هیبت جلب توجه زنان میکنه و میخوابه طرف کارش ولی بعضی ها چنان تواضع دارند که از چهره شکسته شده هست این تواضع بهتره و این مردان بزرگترند غالبا و آدم های مرموزی اند بعضیا همش خودمون رو میبینیم که آقا من چه کنم که امام زمان رو ببینم چهره ی دلبرباشون بابا خدا مکارتره خدا باهوشتره خدا عکس العملش و قانونش عوض میشه حتی روایات هم بعضی موقه ها نمیشه تکه کرد و گیر داد که 100% اینه که ما میگیم منظور و ظاهر رو دید و قانون صادر کرد اونا اگه صلاح بدونند میان حالا چه چشم آلوده باشه چه نه نباید ناامید بود دیروز داشتم آپارات یه آخوندی رو تماشا میکردم میگفت چه طور ابوسفیان همیشه پیامبر رو میدید حالا ما بگیم ما نمیتونیم ببینیم امام زمان (عج) رو؟
خلاصه توی ایران امام زمان (عج) رفت آمد داره و خانه دارند و شهرهای ایران خانه ی امام زمان و پاتوق امام زمان هست حالا من نیمدونم طی الارض میکنند مسافت بین شهر ها رو یا نه ما که ندیدیم ولی وقتی خانه دارند یعنی ماشین دارند یعنی دوستان جمع اند میشناسند امام زمان رو اینطور نیست که به خاطر مسائل امنیتی امام زمان خدایی نکرده قائم بشه نه کنار دوستان دارند زندگی میکنند ایشون فقط راز داره و سری هست و همه نمیشناسند وگرنه ماموران گمنام که رتبه دارند و غالبا پیرتر هستند خونه ی امام زمان رومیدونن میدونن میبینند سر میزنن و امام زمان شاید تنها هم باشند اغلب نه که با زن پیاده روی بروند و خلاصه مثل آدم های معمولی زندگی دارند و سطح زندگی هم زیر متوسط جامعه امکانات اینا میشه حدس زد.
