خدایا ریا رو برای چی خلق نموده ای یعنی تعریفش کردی؟ چقدر تو بزرگی که مثلا یکی دارند ازش فیلم می گرند داره نماز میخونه ها ولی ریا میکنه این چرا تعریف شده در پهنای تو؟؟حقش نیست که امثال ما رو بدجور ادب کنی حالا گیریم یکی ظلم کرده بعدا به حسابش که میرسی ولی ریا کار که ناخواسته داره گناه میکنه نمیکنه یعنی؟حیوانات هم در مواجه و خواندن تو ریا می کنند؟کشته میشن!!!نه نمی کنن حالا گوییم فلان صفت حیواناتی است اما این چه؟؟ریا در عبادتت رو میگم که حیواناتی هم نیست وگرنه سوال شده وسوسه های شیطانی همچون شهرت طلبی خوشنام شدن و ... که از ذهن گاهی خطور می کند و در ذهنش می آید آیا این خطورات هم ریا محسوب می شود و عمل را بی ارزش می کند؟
آیت الله بهجت(ره) می فرمایند(اگه خوندیش یا میدونی که هیچ اما تو رو خدا توجه کن چه زیبا پاسخ دادند):
"ریا در عبادات مبطل هم هست در غیر عبادات ریا اشکال ندارد!!!!!!!!!!!!!!!
ولی خود ریا می تواند چاره و علاج ریا باشد به این صورت که با تاملات صحیح ریا را بالا ببرد مثلا انسان می خواهد پیش رئیس شهربانی(!!)و...،...بنابراین اگر درعبادات نیز نسبت به اقوی و بالاترین موجود یعنی خدا ریا کنیم اشکال ندارد و علاج ریا می شود.در زمینه ریا در روایت آمده است که :"کسانی که در هنگام نماز به این سو و آن سو نگاه می کنند تا مردم آن ها را تماشا کنند به صورت حمار محشور می شوند واقعا هم همین طور است آیا این حماریت نیست که آدم جلو وزیر و رئیس شهربانی به پاسبان نگاه کند؟حماریت است آقا.و..."
الان فهمیدم!پس معلوم میشه از اون جمله هه که میشه در نماز خودوم رو برای خدا لوس کنیم مثلا زمانی که احوال گریه ندارم کاری کنم که اشکه بیاد بالاخره همون جمله دیگه که اگه نسبت به اقوی و بالانرین موجود یعنی خدا ریا کنیم اشکال ندارد اون هایی هم که میگن تباکی تو نماز نکرد وضع خودشون خرابه و خودشون کارشون مسخرگیه والا چه عیب داره آدم حال نداره ها برای که میدونه خدا کیه و چقدر بزرگه صداشو زیبا کنه و زیبا برای خدا مثلا ذکر بگه من یکی بود میشناختم تو مسجد که قبلا میرفتم خیلی زیبا ذکرشو میگفتم و من میگفتم یعنی خیلی نزدیکه نه که مسخره کنیا مثلا صداتو نازک کنی براش!!!اما بعدش خدا خودش میفهمونه ان شاالله مثل همون میل من به یک غذای خوشمزه هنگام راز و نیاز ریایی ایم که برو بابا دروغ میگی ما که میدونیم ولی اومدیم خودمون رو لوس کردیم برای خدا درم باز شد بخشیده هم شدیم خدا دنبال یه بهونه است شاید و اگه ما آمادگی رحمت خدا رو داشتیم حتما شاید بخشیده بشیم بعدش معلوم نیست چی کار کنیم نه همشم منظورم گناه نیست ممکنه آب بشیم خجالت بکشیم قهر کنیم و از این حرفا خودمون نمیتونیم برای همینه که توبه سخته و خوشحال نمیشیم مثل کودکی هامون وگرنه شاید اصلا بخشیده شدیم و خودمون هم خبر نداریم و شاد هم اونطوری که میخوایم نیستیم اینا رو که میگم میدونن همه ها همینطوری میگم در سطح پایینه وگرنه 4 تا کتاب درست و حسابی بخونیم بیشترم میفهمیمش!!
