بسم الله الرحمن الرحیم

الإمام الجوادُ علیه السلام

ـ لمّا سُئل عن المَوتِ ـ : هُوالنَّومُ الّذی یأتیکُم کُلَّ لیلَةٍ إلّا أنّهُ طویلٌ مُدَّتُهُ لا یُنتَبَهُ مِنهُ إلّا یَومَ القیامَةِ ، فمَن رأى فی نَومِهِ من أصنافِ الفَرَحِ ما لا یُقادِرُ قَدرَهُ ، ومِن أصنافِ الأهوالِ ما لا یُقادِرُ قَدرَهُ ، فکیفَ حالُ فَرِحٍ فی النَّومِ ووَجِلٍ فیهِ ؟ هذا هُو المَوتُ ، فاستَعِدُّوا لَهُ .

امام جواد علیه السلام

ـ در پاسخ به سؤال از مرگ ـ فرمود: همان خوابى است که هر شب به سراغ شما مى آید، جز اینکه مدتش طولانى است و انسان از این خواب بیدار نمى شود مگر در روز رستاخیز. پس ، مرده کسى است که در خواب خود انواع شادى هاى بى شمار و انواع ترس و وحشت هایى که قادر به شمارش آنها نیست مى بیند. حال [بنگر ]چگونه است حال آنکه در خواب شاد است و آنکه در آن دچار ترس و هراس است؟ این است مرگ؛ پس خود را براى آن آماده سازید.

معانی الأخبار : 289/5 .

سلام من تو ماه رمضانم گفتم که بعد مرگ ممکنه هوشیاری و اختیار صد در صد نباشد و انگار روح بدون جسم خاکی ناقص هست و در قیامته که دوباره مثل الان که زنده ایم جسم و روح رو باهم داریم ولی با یک تغییرات خاص در بدن و شکل و شمایلمون ممکنه فرق کنه حالا ببین حدیث چی میگه و میگه مرگ مانند خوابه ولی طولانی ولی اینایی که مردن و زنده شدن ممکنه میوه بهشتی بخورند و کلی لذت میبرن و بهشت رو دیدن ولی ما تو خواب چیز خاصی و مکان خاصی از بهشت و جعنم لاقل منکه نمیبینم و شاید روحم ضعیفی و پلیده و پاک نیست البته همیشه هم خواب پریشون نمیبینم مگر اینکه شهوتم مثلا ارضا کنم که خواب سختی ممکنه ببینم ولی اینکه تو خواب مانند اینایی که مردن و‌اون دنیا رو دیدن و برگشتن این دنیا اصلا نیست خواب من و یه سری موهومات میبینم که کلی ایش هم فراموش میکنم چی بود پس میفهمیم اولا شهدا که زنده اند در توهم و بی اختیاری و ناهوشیاری نیستن و درک دارن که کی ان و کجان و چی شده ولی ما که همش خواب پریشان ممکنه ببینیم جهنمی هستیم و در حدیث هم اومده که میگه حال چگونه است حاله آنکه در خواب شاد است یا آنکه دچار ترس و دلهره پس میفهمیم اگه خواب ترسناک میبینیم اعمال خوبی نداشتیم حالا اگر مرگ خواب طولانیه عذابش چه طوریه پس از مرگ آیا توهمه؟؟ نه روح عذاب میبینه ولی توجیه نیست مثلا خدارو صدا نمیزنه و جواب پس نمیده و سوال نمیپرسه و فقط آدم خوبا میدونن داره چی میشه و کسانی که تجربه نزدیک به مرگ داشتن باید حتما به یاد بیارن چی بر اونها گذشته و دقیق نمیدونن چی شده مثلا توجه ندارن که بدن خودشچن رو میدیدن یا نه و چش بودن یا دست و گوش و هوشیاری و اختیار صدر در صد ندارن و باید خدا به یادشون بیاره چه اون دنیا دیدن دقیقا مثل خواب که بیدار میشویم و‌هیچی یادمون نیست ولی میدونیم خواب سنگین یا سبکی بودیم بعد که یه چیزایی حین بیداری میبینیم تازه خوابمون یه قسمتیشو یادمون میاد پس شهدا زنده ان و میدونن چه اتفاقی میافته و از مرگ لذت میبرن ولی ما اگه بمیریم در مستی و بیهوشی هستیم و پاک نیستیم و نمیدونیم چی میبینیم و چی شده و کجاییم مثل یه بچه نوزاد که نمیتونه ارتباط برقرار کنه با دنیای زمینی بعد از به دنیا اومدن و‌همش گریه میکنه نمیتونه حرف بزنه نمیدونه چی میبینه ولی باید غذا بخوره و مراقبت بشه ماهم بمیریم همچین وضعی داریم و در قرآن هم اومده کافران در روز قیامت که از قبر بیرون میان میگن وای بر ما این همونیه که پیامبران وعده دادن یعنی قبل از قیامت در برزخ هوشیاری نداشتن که چی شده و کجان گرچه عذاب ممکنه ببینن ولی مسخ اند و‌ناهوشیار و آدم که بمیره هم دیگه‌ نمیتونه گناه کنه و اونایی که در بهشتن و لذت میبرن هوشیاری دارن و همه چیز رو میفهمند و مست و ناهوشیار نیستن و اگر الان که زنده ایم از خواب لذت ببریم پس بهشتی هستیم!!