دوعامل فوتبالی
امروز تو خواب داشتم خواب میدیدم که مسولیت داشتم و حرفام برای فوتبالیستا مهم بود و میخواستم دو نکته ی مهم رو بهشون گوش زد کنم تا موفق باشن اولش اینه که تا فوتبالیستای ما ترس داشته باشن موفق نمیشن و باید ترسشون بریزه و جوانند دیگه میترسن از مردم از تشکیلات از تماشاچی از مربی جگحتی از بازیکن حریف از پلیس از شرایطی که براشون چیده شده و این ترس نمیزاره گل بزنن و درست بازی کنن و شرایط روانی حتی دینی رو باید براشون حتما چید و در واقعیت نه کاذبا باید ترسشون بریزه باید خودشون وارد تشکیلات جاسوسی و پلیسی که نظارت میکنه بشن و از نزدیک ببینن البته شاید اینکار موفید و مفید باشه چون امام علی میفرماید از چیزی که میترسی غوطه ور شو درش البته دقیق یادم نمیاد یا خودتو بانداز به دلش ولی ما فضامون فضای تهدیده فضای فحشه فضای بده برای بازیکنان فوتبال و سرنوشتشون معلوم و تعیین شده و بیمه نیست حتی حالشون و بهشون نمیرسیم قبلانا دهه ی هفتاد و شصت همه دست به دست هم میدادن و فوتبالیست ها رو همه حمایت میکردن و دلسوزانه حتی میانسالان طرفدار بودن ولی الان تخریبشون میکنیم و خوب میترسه و درست بازی نمیکنه دیگه دومین عامل هم همته که باید تلاش کنه خود فوتبالیست تا موفق باشن بله دست از تلاش ورنداره و مغرور نشه و پول پرست نشه و از جان مایه بزاره دیگه که این همت هم خعلی مهمه که بازیکنان تا یه حدی تلاش میکنن و سرد میشن بعد از مدتی اینم فضاش بده و میگن چرا ما انقدر تلاش کنیم و نتیجه نگیریم یا مغرور میشن میگن چه فایده اینم بده ورزشکار باید بدووه
من خودم هم ترسو هستم هم تنبل مثلا اگه برم آمریکا ختی به طور غیر مستقیم یه فحشی بشنوما دیگه نمیتونم والبیال بازی کنم درست اگه تو تیم ملی بودم مثلا و چه برسه این همه تشکیلات و بوق و سر صدا توی ایران اگه حتی یه دونه بوق میزدن و صدام میکردن و طرفداری ازم میکردن دیگه نمیتونستم درست بازی کنم و میریختم بهم اینا هم که بازی میکنن هم همتشون زیاده هم عادت دارن به فضا وگرنه نمیشه بازی کرد با این همه صدا!!!
