بسم الله الرحمن الرحیم

هر روز ساعت را که تو را میبینم

و درون دلم دنبال خدا گشتم

عشق من طاقت دوری به درازا کشید غمت را

و من که تو را میخاستم پیر شدم

و اکنون کوله به بار میکشم که عشق مرد و من نمردم

و تو ساعت ها با من در آتش سوختی

و چرا باید خم شوم کنار انکبود تن

و چرا زمان میگذرد و دریا آب میشود

و ما به هم خیره در تماشای هم

و آهنی که نرم شد با جان دوباره در آتش هیز

و سری که با جان من رخساره شد

و میخی که کوبید تا از خم شدن شکست

و ما باز هم باریم روی تنکده چرا

و هر کوری که خیس شد ولی اشک نیامد

و مورچه ها پریدند تا فریاد تن به حان رسد

و موزی که مویز شد با دیدن رویت

و گلها چکایک بر روی بام خانه سر خوردند کنار نیزه ها

و در سر چیزی نیست جز کشاکش نردبان

و منی که روی انباری دار زده خاهم شد

و روزی که با پارچه ی خنک هویج صادر گشت

و سیگاری که خموش خموش له شد تا بدردد....