بسم الله الرحمن الرحیم
سلام داشتم تلوزیون میدیدم و وقتی به جمع مردم نگاه میکردم دیدم حقیقت رو از مردم نمیفهمم و انگار افراد متحرکی اند که حرف میزنن و کار میکنن و ارزش کار یا طرز افکارشون رو نمیفهمیدم و نمیتونم تشخیص بدم چقدر علم داره یه فرد که در تلوزیون نشون میده و چقدر آدم خوبیه و حتی چقدر زیبا است یا چقدر میفهمه و با یک نگاه نمیتونم چیز زیادی از مردم بفهمم و باید صداشون رو بشنوم و بررسی کنم و دقت در زندگی وگرنه افراد ناشناخته هستن برام و نمیتونم بفهمم که این آدمی که تلوزیون نشون میده چی رو میخاد ثابت کنه و چه تصویری میخاد از خودش در ذهن ما بیافته و چه طور میخواد خودشو نشون بده و یا حقیقتش چیه و واقعا چه نوع آدمیه بهشتی یا جهنم چون ممکنه یه آدم بد باشه بخواد به همه نشون بده من پاکم ولی حقیقت واقعیش اینه که جهنمیه و نه نیت افراد رو میدونم نه حقیقت افراد رو و نمیدونم با رفتارش چی میگه یعنی بعضی ها با دیدنشون متوجه میشی دارن دروغ میگن و لازم نیست حتما صحبت کنه بلکه اگه ببینی طرف رو میفهمی اهل دروغه یا میخواد دروغ بگه ولی من اصلا متوجه نمیشم حقیقت افراد رو و میزان صدق میزان محبت و میزان مهربانی و میزان غفلت چون هم درد و سختی ندیدم و هم تجربه شو نداشتم و یه روش تشخیص شناخت خودت هست که مثلا وقتی یه بار دروغ گفتی یا میخواستی بگی چه احوالی داشتی حالا اون آدم رو که میبینی یاد دروغ گویی خودت مثلا در بچگیات بیافتی و همه چیز درون خودت داری و باید خودتو بشناسی که در حالت مختلف چه حسی داری بعد اون حس رو میتونی در افراد دیگه ببینی پس باید بیدار و زنده باشی و توجه کنی به خودت و بهتر خودت رو بشناسی مثلا وقتی گشنمه چه دردی کشیدم و بی قرار شدم حالا اگر یه آدم رو ببینی و به یاد حس گشنگی خود بیافتی که در گذشته داشتی فورا متوجه میشی طرف غذا نخورده و گرسنه است!!
