بسم الله الرحمن الرحیم
سلام گریه بر امام حسین علیه السلام خیلی خوبه ولی باید توجه کنیم اونایی که گنهکاران ظاهری گریه میکنن و اونایی که معرفت دارن باطنی بله درد ظاهری و باطنی داریم عشق ظاهری و باطنی داریم و اهداف ظاهری و باطنی داریم درد جسمانی که امام حسین نداشت و تمام شد ولی درد باطنی الان ادامه داره تا ظهور امام زمان و همه گرفتاریم و اون دغدغه ای که برای حفظ دین بود و به فکر الان ما بود که قوی شیم و خدارو عبادت کنیم وگرنه نامی از خدا نبود در دوران ما و ما باید میرفتیم جهنم و از دوران جاهلیت اعراب بدتر بودیم الان ولی کسی که گناه کرده و عذاب وجدان داره و شهوت رانی کرده برای جسم امام حسین گریه میکنه بیشتر و توبه میکنه و قدرت درک نداره دغدغه امام حسین چی بود ولی عطش و تشنگی امام حسین در هدایت ما و جهنم نرفتن ما خعلی بیشتر از تشنگی امام حسین بخاطر ظاهر و آب بود که اینو نمیفهمه ولی خوب تشنگی ظاهری هم کشنده است و درد خیلی بزرگیه مخصوصا برای کسی که عاشقشی و دلت میخاد جونتو براش بدی ولی امام حسین الان آب نمیخاد و اصلا شاید تشنه نشه و سیرابه و تشنگی و درد خعلی بزرگتری داره که ما دقیق نمیدونیم شاید درد امام حسین از جهالت ما باشه که اشتباه فکر میکنیم یا راه رو نمیدونیم در صورتیکه بهشتی شدن ما خعلی آسونه ولی چون نمیدانیم چه کار کنیم و یا راه رو بلد نیستیم ممکنه جهنمی شده باشیم و یا به سعادت ابدی نمیرسیم و در سطح پایین مانده ایم از عقل و درک گرفته تا معرفت و خداشناسی و اینجاست ماموریت آخوندان نه اینکه برن تو سیاست روحانیت به گند بکشن خودشون و مملکت رو!
