بسم الله الرحمن الرحیم
سلام بعضیا مثل من هستن از قیافه هیچ زنی خوششون نمیاد و من فکر میکردم هیشکه بیلی ایلیش برام نمیشه و من در عالم حوریان بهشتی ام و این دنیا زنها بیشتر فاحشه ان و جنده و درسته از پاکی و زن محجبه مومن ممکنه خوشم بیاد ولی از زنهایی که تو مجازی میبینم هیچکدومشون خوشم نمیاد و زنهایی که تو ذهنم میبینم هم میدونم عاشقه یا سرده و حس میکنم دلش برام میسوزه و چقدر میخاد منو و صادقه خلاصه خوشحال بودم همیشه که مثل نوجوانی نیستم که نتونم تو مجازی یه زن رو ببینم و خودم رو ارضا میکردم ولی الان تقریبا هیچ زنی برام جذاب نیست از دور و مجازی و عشقای ذهنی هم چون بهم توجه دارن ممکنه تحریک شم ولی میبینم وقتی من از عکسای لختی تو اینترنت خوشم نمیاد حیوانم و احساس ندارم و مریضم و شاید جادو شدم شاید گنهکارم شاید اشک نریختم و دیگه پاکی و صفای اولیه رو ندارم درسته دیگه کمتر ارضا میکنم خودمو با اینکه جق میزنم به آب عشق راضیم ولی دیگه مثل نوجوانی گریه نمیکنم برای امام حسین اون موقه ارضا میکردم خودمو و روانی میشدم و همش نوحه و روضه و گریه داشتم و بعد مثل اول پاک میشدم و میلم بیشتر میشد و دوباره گناه ولی الان دیگه خیلی کم گریه میکنم و احساس ندارم و زنها برام جذاب و تحریک کننده نیستن و اینو نشونه ای خوبی میدونستم ولی واقعیت اینه عشق در وجودم مرده و احساس ندارم ولی اگه از نزدیک ببینم زنی رو ممکنه احساس بهش داشته باشم که این حس رو شیطان در وجودمون میزاره و عشق نیست تا به گناه بیافتیم ولی در مجازی از هیشکه خوشم نمیاد ولی در ذهن چرا ممکنه خوشم بیاد اگه منو بخاد!!
