بسم الله الرحمن الرحیم

سلام امشب تو مسجد تو نماز دیدم وقتی بزرگان مثلا رهبری رو در نظر بگیرم استغفارم قبول میشه و سیمم به خدا وصل میشه حدیث داریم چنان از خدا بترس و شرم و حیا کن که از یه فرد مومن در فامیلتون شرم میکنی که کار زشت کنی جلوش خب من تو نماز جماعت بودم و خدا بیشتر توجه بهم داشت وقتی استغفار کردم و رهبر عظیم شان رو در نظر گرفتم انگار همیشه ایشون دعام میکنن و اگه بهم توجه و دعام نکنن نابود میشدم و یه نوع خجالت و شرم داشتم که بیشترین دعا رو ایشون در حقم کردن و بدون ایشون موفق نمیشدم و چنان آبرویی پیش خدا دارن که بدون ایشان استغفارم قبول نمیشه و همش بفکرم بودن

نکته بعد که تو روضه ها توجه کردم اینکه مداح اهل بیت یک شخص مهم و خاصه و من فکر میکردم هرکی صداش خوبه مداح میشه بلکه دیدم حتما یه سری خصوصیات خاص باید داشته باشه مثلا اینا دلشون امام زمانیه و با امام حسین حرف میزنن و خعلی در دل قوی اند و یه آدم معمولی نیستن و شهدا باهاشون صحبت میکنن من از روی ظاهر نمیتونم تشخیص بدم فلان جوان بدرد مداحی میخوره یا نه البته مداحی آسونه بلکه روضه خوانی!! مثلا مداح هایی که روضه میخونن حتما یه خصوصیاتی دارن که دیگران ندارن حتی خواننده ها و بازیگران و هنرمندان و سیاستمداران و همش این نیست که درس بخونی دکتر شی بلکه بعضی چیزا باید توی خونت باشه

نکته بعدی اشک بر امام حسین آدم رو دلرحم و دلسوز میکنه و وقتی تو دلرحم باشی نه گناه میکنی نه آدم میکشی و تجاوز و دروغ و این دلرحمی خعلی مهمه شاید تو ظاهر نشون ندی مثلا کسی که دلرحمه اینطور نیست که پشه و سوسک نکشه بلکه دلرحمی اینه که یکی کمک به دیگران و سالخورده ها میکنه یکی پول در را خدا بده یکی شهید شه یکی اصلا غیرت داره و کسانی که دلرحمند احساس دارن حالا این احساسات داشتن ممکنه در غیرت مردان نمایش بده نه اینکه هر کی سخت گرفت دلرحم نیست و هرکس بی تفاوت بود بلکه پیش خدا باید دلرحم بود نه پیش مردم!!