بسم الله الرحمن الرحیم
سلام وقتی شما و ما به ذکر یونسیه یا استغفرالله ربی و اتوب الیه نگاه میکنیم که شرمندگی و خجالت و پشیمانی داریم برای استغفار خیلی باحاله که همه دردها خوب میشه و وسوسه ها دور اینکه میبینی مثلا حضرت یونس علیه السلام گناهی نداشت ولی خودش رو گنهکار و ظالم جلو خدا دانست و با ذکر یونسیه درخواست نجات کرد وگرنه تا ابد در دل ماهی بزرگ یا هرچی گیر میافتاد خب میخاستم بگم که ما هزاران گناه داریم که یا فراموش کردیم یا اصلا گناه نمیدونیم و ناچیز میدونیم و بیخیالیم ولی حالا شما اصلا معصوم ولی باید بازم شرم و خجالت و حیا پیش خدا داشت مثلا برای کارایی که میتونستیم بکنیم و نکردیم استغفار کنیم که اگه هدایت شده بودیم راه بهتری میرفتیم و حرف بهتری میزدیم و رضایت خدا رو بدست میاوردیم ولی چون گمراهیم و عقل نداریم نتونستیم مثلا امام زمان رو شاد کنیم لذا اینو میگم که در خلوت و پیشگاه باری تعالی و خداوند بزرگ باید مدام خجالت و ترس و شرم و حیا و تواضع و خاشعیت داشت و نرم بود و همش استغفار و توبه و ذکر یونسیه گفت نه همش برای گناهان بلکه برای هدایت بلکه برای اینکه حرف خدارو گوش ندادیم و حتی اینکه نمیدونیم باید چکار کنیم و راه کدوم وره!! پس اگر جلو امامان و خدا خجالت نمیکشیم و شرمسار نیستیم اصلا آدم نیستیم یا توی نماز حتی و جلوی خداوندگار!
