بسم الله الرحمن الرحیم

سلام من فکر میکردم ذکر با تفکر اثر بخشه و حال آدم رو خوب میکنه ولی بحمدالله فهمیدم باید حس داشت نسبت به ذکر مثلا از ذکر استغفرالله ربی و اتوب الیه که ذکر گناهکارا نیست بلکه علیین هست خوبه شروع کنیم و این ذکر میتونه همه حالت رو خوب کنه و طعم جدید به زندگیت بده و صفحه جدید باز کنه بر اعمالت و تماما فکر های شیطانی رو دور کنه و متوجه به واقعیت و خدا و حقیقت و فرشته ها میشی به شرطی که ذکر استغفار رو حس کنی یکی از احساس ها که وقتی استغفار کردی باید داشته باشی حس شرمندگیه که من بد کردم و پشیمانم و کارام زشت بود و در مقابل خدا ایستادم و جسارت کردم و کار زشتی کردم این یه حسه نه صرفا یک فکر که من زشت عمل کردم و بدم و مستحق آتشم و اینکه دست و پام بشکنه این اگه فکر بود یه تلقین میشد ولی باید حس کرد شرمندگی رو پیش از اینکه بمیریم و زشتی گناهانمون رو ببینیم و جلو خدا آب بشیم و عذاب بکشیم و عذاب شرمندگی بدتره هرچی پاکتر باشی دلت میخاد بسوزی ولی شرمنده گناهانت نشی جلوی خدا و امامان چون خدا میخاد وارد بهشتت کنه ولی تو بدی کردی لذا شرمندگی از گناه در دنیا ممکنه اشک داشته باشه و فکرتو بگیره ولی لذت داره و به اوج میرسونتت و گناهات بخشیده میشه بله لذت داره آدم سرشو باندازه پایین بگه من بد کردم چون تکبر و غفلت چنان بلایی بر سرت میاره که همه بدی ها رو فراموش کردی و خودتو بهشتی میدونی حالا با استغفار متواضع میشی و خودت رو که بد میدونی اوج میگیری در آغوش خدا و چشم و گوشت باز میشه و فرشته ها باهات دوست میشن لذا ذکر استغفار پایین تر رتبه ذکره ولی بالاترین جاها میرسونتت یا ذکر الحمدلله رب العالمین آدم وقتی از ته دل خوشحاله مثلا سالمه یا شفا پیدا کرد و درمان شد و پدر و مادر خوبی داره و شیعه ست و چون میدونه اگر رهبری به این آقایی نداشت چه بلایی سرمون میاد از ته دل شاده که رهبری سلامته و بین ماست لذا مثلا ذکر الحمدلله نیاز به حس شادی و قدردانی داره که خدا بدادمون رسید الحمدلله وگرنه واقعا نابود بودیم و جهنمی!!