بسم الله الرحمن الرحیم

سلام گاهی اوقات به خاطر اینکه نمازام نماز نیست وقتی میرم بیرون خونه ها و شهر رو میبینم خوشحال میشم میگم این همه خونه این همه آدم کی کار به من داره شیطون بره یکی دیگه رو گول بزنه من باید خوش باشم این همه آدم میدونی چقدر مامور میخاد که کنترلشون کنه کی کار به من داره چرا درگیری ایجاد کنم و شاخ بشم که بیان زندگیمو به لجن بکشن منم درست مثه آدمای دیگه زندگی کنم و سرم تو کون خودم باشه باور کنید از ترس مامورا و روانشناسا میترسم زن و بچه داشته باشم بسکه روم حساسن 

ولی امشب داشتم نماز قضا و شب میخوندم آخراش یاد شهید رئیسی افتادم و فهمیدم در نماز اولا باید بفهمیم هیچی نیستیم ما یه اتم هم در جهان حساب نمیشیم یه ذره چرا انقدر ادعاش میشه چرا میخاد سرکشی کنه چرا جلوی خدا ایستاده

پس اولا باید بفهمیم کوچیکیم تو سجده به دماغت نگاه میکنی که چقدر خوار شدی جلو خدا و میتونه دماغت رو بگیره باندازتت تو آتیش واقعا خدا مهربونه که ما نفس میکشیم و انقدر بدیم و بهمون فرصت داده هیچ رحم داره میبخشتمون و گذشت داره

دوما وقتی فهمیدی هیچی نیستی و هیچ کاره ای در عالم باید در نماز بفهمی که خدا چقدر بزرگه آیا خدا در آسمونه یا همه جا پس چرا دست رو به سمت آسمون بلند کرده و به یاد خدا میافتیم آسمون رو نیگاه میکنیم چون آسمون بزرگترین چیزیه که میتونیم ببینیم درسته عرش خدا بالاترین جای آسمونه ولی آسمون رو نیگاه میکنیم یاد خدا میافتیم چون دیگه چشم کار نمیکنه

پس باید اول بفهمیم که هیچی نیستیم و کوچیکیم و ادعامون نشه و سرکشی نکنیم دوم اینکه بعد که فهمیدیم ذره ایم و هیچکاره بفهمیم خدا بزرگترینه مهربونترینه بخشنده ترینه قشنگترینه و فقط در نماز میشه به این معرفت و حد شناخت رسید!!