بسم الله الرحمن الرحیم

وَوَصَّیْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِیٓ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِیٓ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِیٓ ۖ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ

انسان را درباره پدر و مادرش به نیکی کردن سفارش کردیم. مادرش او را با تحمل مشقت باردار شد و او را با رنج و زحمت زایید. و دوران بارداری و باز گرفتنش از شیر سی ماه است، چون به رشد و نیرومندی خود و به چهل سالگی برسد، گوید: ای پروردگار من به من الهام کن تا نعمتت را که بر من و پدر و مادرم عطا کرده‌ای سپاسگزارم، و کار شایسته‌ای که آن را می‌پسندی انجام دهم و ذریه و نسل مرا برای من صالح و شایسته گردان که من به سوی تو بازگشتم و به یقین از تسلیم شدگان [به فرمان‌ها و احکام‌] توام. (۱۵)

احقاف - 15
قرآن مبین

سلام آیه ی عجیبیه اگر اشتباه نکنم انسان توی چهل سالگی قدر پدر و مادرشو میدونه و میفهمه چه زحمتی براش کشیدن و در پی جبرانه و بیدار میشه و آدم اگه حتی بخاد زن بگیره باید چهل سالش بشه تا اشتباه نکنه و هشیار و آگاه باشه تا ازدواج و عشق موفق داشته باشه و در چهل سالگیه و موقع افول جسمانی که یاد نعمات خدا میافته و هم میخاد از خدا و هم جبران مافات آنچه پدر و مادر کردن رو بکنه و قبل از چهل سالگی نمیگم دشمنه با پدر و مادر بلکه طلبکاره و خعلی چیزارو حس نمیکنه و نمیفهمه چون انسان شاکر با معرفته و قدر تک تک اشکها و عرق ها و زحمات و نعمت های خدا و والدین رو میدونه و سرکش نیست و انتظار از پدر و مادر نداره بلکه دلش میخاد اینبار خودش خدمت کنه بهشون و خعلی چیزارو میفهمه منم اگه ایشالا چهل سالم بشه امید دارم خدمتگزار پدر و مادرم شم و درک کنم زحماتشون رو و قدرشونو بدونم ولی الان حسش نیست انگار پنج سال دیگه اگه زن نگیرم خودم متوجه میشم وگرنه اگه‌ ازدواج کنم زنم نمیزاره دو کیلو سیب برای پدر‌ و مادرم بخرم و‌میگه برای خونه ی خودمون‌ بخر دیگه چه برسه جبران مافات!!!