بسم الله الرحمن الرحیم
وإنّ لِلدّینِ ثَلاثَ عَلاماتٍ العِلمَ وَالإِیمانَ وَالعَمَلَ بِهِ
خوب لازم شد یه کم بیشتر به این جمله توجه کنم داشتم فکر میکردم در پست قبل گفتم عالم بالاتره یا عامل بعد یادم اومد که احادیث میگه عمل به علم خودتون بکنید یعنی ما باید هم عالم باشیم و هم عامل تا دیندار باشیم ممکنه شما بگی با عمل کردن و‌نماز خوندنه که اخلاص و صدق و راستی معلوم میشه یا بگی تفکر و علم راه رو نشون میده بلکه صحیح اینه که هم نماز بخونیم هم علم کسب کنیم و هردو باهم باشه تا دیندارمون کامل بشه و علم بدون ایمان و عمل یا عمل بدون ایمان و علم یا ایمان بدون علم و عمل نباشه که راه گمراه کننده است و دین نداریم
و اما من در این حدیث که نوشته-- العمل به-- یعنی عمل به آن من فکر کردم اولش عمل به ایمان هست بعد چند دقیقه پیش گفتم شاید عمل به علم هست که توصیه شده در احادیث و نگفته --العمل بهما-- و علم اول اومده بعد ایمان و ظاهرا به ایمان برمیگرده چون ایمان بعد از علم اومده ولی شاید به هر کدومشون خصوصی و جدا گانه برگرده یعنی یه مبحث کاملا مجزا و مختلف داریم در مبحث عمل به علم و یه مبحث جدا در عمل به ایمان که جدا جدا بهش باید فکر بشه و قاطی هم نشن وگرنه میگفت **العمل بهما** حالا کی میخاد عمل به ایمان رو از عمل به علم جدا کنه و هر سه تاشو هم داشته باشه باهم؟! عمل به ایمان رو یه کم توضیح دادم در پست قبل که طرف که عمل میکنه اگه به ایمانش عمل نکنه خودشو دیندار نمیدونه مثلا به خدا ایمان داره و خدا گفته نماز واجبه و بیشتر مشغول نمازه ممکنه و درست کردن و اخلاص در نماز و توجه بیشتر ممکنه عطر و مسواکم بزنه و یه ساعت خودشو قبل اذان آماده باشه برای نمازش یا به نافله توجه کنه یا توجه شو و ذکرشو و افکار و اذکار خاص داشته باشه و خلاصه به عمل به ایمان اهمیت میده ولی یه چیز دیگری که توجه نداشتم عمل به علمه و چیزی رو که یاد گرفتیم و میدونیم و فهمیدیم فعلا هرچند اندک باشه انجام بدیم این مبحثش جدا است از یه طرف به کاربردی کردن علم میپردازه که مثلا نون و ثروت و مقام و قدرت از علممون بگیریم و عملیاتی کنیم از طرفی خودسازیه که خودمون رو قوی کنیم و دین خیالی نداشته باشیم و فقط پندار و افکار نداشته باشیم و به قوانین الهی و علوم که یقین داریم درسته چه در سلامت چه دین چه فناوری و علوم تجسمی و غریبه و اینا همش عملیاتیش کنیم و مکتوب و تبدیل به دانش عمومی کنیم که هم خودمون بهره ببریم و فراموش نکنیم هم دیگران هدایت شن وجاهل نمانند و گنجی است که باید در خون و زندگی مون باشه نه صرفا یک جامعه آرمانی و زندگی ایده آل که همه میدونیم فلان مسول وظیفه ش چیه ولی نه کمک میرسونیم و کلید مشکلات رو علم داریم ولی راهی نیست و امیدها قطع و راهها بسته و چشمان بازمون رو بسته ایم به روی مشکلات کشور و شخصی خود و با اینکه میدانیم چه چیز نجاتمون میدهد باز هیچ کاری و هیچ نمیگوییم پس باید به علمی که داریم بها بدیم و عمل کنیم خعلی از کشورها هستن که راه سعادت رو نمیدونن که هم علم ندارن و هم دین و ایمان و عمل به هردو و امید ندارن به ملتشون و مسولینشون و اگه جیبشون رو خالی هم بکنن صداشون بیرون نمیاد درحالیکه ممکنه خعلی کشور پیشرفته ای هم باشه از لحاظ تکنولوژی و چشم به ما ایرانیان دارن که از این شومی بیرون بیان!
