بسم الله الرحمن الرحیم

ولِلعالِمِ ثَلاثُ عَلاماتٍ : العِلمُ بِاللّه ِ وبِما یُحِبُّ وبِما یَکرَهُ . ولِلعامِلِ ثَلاثُ عَلاماتٍ : الصَّلاةُ وَالصِّیامُ وَالزَّکاةُ

دانشمند ، سه نشانه دارد : شناخت خدا و شناخت آنچه مى پسندد و شناخت آنچه نمى پسندد . صالح ، سه نشانه دارد : نماز و روزه و زکات 

خب سپس لقمان درباره عالم و عمل کننده صحبت میکنه عالم کسیه که دانشمنده و عامل کسیه که کار میکنه و به ایمانی که به خدا و پیامبر و کتاب خدا آورده جامه عمل میپوشنه وگرنه طبق چیزی که گفتیم اصلا دین نداره و کافره اگه عمل نکنه به ایمانش 

و اماعالم و دانشمنده که علم و آگاهی داره مثلا درس خونده و ممکنه مثل کارگر کارهای سختی نکنه و این سه تا برتری و نشونه داره اینکه اولا خدارو درک میکنه میدونه خدا چی میگه منظورش چیه چی میخاد و عالم میدونه بعد مرگ قراره چی بشه و باید چی کار کنه خدا راضی شه درسته ممکنه ایمان نداشته باشه ولی میدونه خدا چی خواسته میدونه پیامبر حقه و قیامتی هست و خدای بزرگی جهان رو آفریده حالا عالم بالاتر یا عامل بحث جداست و باید بیشتر تحقیق کنم چون عامل باید حتما ایمان داشته باشه ولی ممکنه علمش اندازه عالم نباشه و نشانه بعدی عالم و دانشمند آگاه اینه که به چیزی که دوست داره علم داره و از چیزی که بدش میاد علم داره یعنی اولا خوب و بد رو میشناسه دوما میل خدایی داره و با توجه به علم خدایی که اول گفتم بود که خیر و شر خودشو میدونه و سوما شناخت به خودش داره یعنی میدونه این میوه برای بدنش خوبه و سر درگم نیست که چه راهی رو طی کنه و بوسیله علم الهی هدایت شده و علم الهی داره پس میل و هوسش و علاقه هاش خداییه مثلا از فاحشه ها خوشش نمیاد و میل به گناه و شر نداره و دوست نداره کار بدی انجام بده چون علم الهی داره و خدارو شناخته و خودشم شناخته و میدونه چی به نفعشه و چی به ضررشه میدونه جهنمیه یا بهشتی و دیگران رو هم از طریق نفس و علم الهی که داره میشناسه که بهشتین یا جهنمی و صلاح کار خسروان دانند و هم اینکه خودش رو شناخته و لازم نیست دنبال یک مزه و میل و راه و گنج در جایی بیرون از خودش بگرده تا آروم شه بلکه میدونه که از چه طریق شاد میشه و کسی ناگهانی نمیتونه بهش انرژی و شادی بده و دنبال شادی و آنچه دوست داره بیرون از خودش مثلا تو اینستاگرام نمیگرده و علم الهی داره که چه مثلا عبادتی بکنه تا به چیزی که دوست داره برسه میدونه راه رسیدن به اهداف و علاقه هاش پیش خداست و چیزی ناراحت یا شادش نمیکنه از بیرون بلکه چون علم الهی داره غافلگیر و هیجانی نمیشه و دنیا چشمش رو نگرفته و همیشه آرومه پس به چیزی که علاقه داره علم داره هم میدونه چه طور شاد شه هم خودش رو شناخته چه چیز میتونه شادش کنه و غافلگیرش کنه و میل به بدی و زشتی و خباثت نداره و میدونه راه کدوم وریه و چون علم الهی داره از پاکی خوشش میاد و میل به گناه نداره

و اما عامل که ایمان داره و عامل کسیه که عمل میکنه به ایمانش این هم سه نشانه دارد که نماز و روزه و زکاته این دنبال اینه که احساسات و علم و ایمانش و وجود رو بزاره در پای به عمل به نماز و نمازشو درست کنه و کاری کرده باشه که فردا شرمنده نشه و اگه نماز واجب رو نخونه ته دلش اینه که گناه کرده و هیچ پاداشی نداره و دل خدارو بدست نیاورده و کاری انجام نداده که سبک شه و بالی داشته باشه که پرواز کنه و هیچ انتظاری که نداره از خدا هیچ بلکه شوق داره که با عمل کردن دل خدارو بدست آوره و نمازش رو بهتر کنه تا بیشتر بسمت خدا پرواز کنه و سبک بشه و ارضا وگرنه اگر نماز نخونه از دست خودش ناراضی میشه تا جایی که دنیا براش تنگ میشه که من لایق آتشم و نمیتونه خدارا با عمل نکردن به نماز اطاعات نکنه چه بسا دلش میخاد اول وقت نمازش رو بخونه که فضیلتش بیشتر شه و اینطوری که نماز میخونه و عمل به فرمان خدا میکنه خیلی از شغل ها و سفرها و موقعیت های گناه و بد براش اصلا پیش نمیاد که بخواد گرفتارم بشه و هم روزه میگیره که قوی شه و ارتباط با خدا بیشتر وصل شه و فعل حرام نکنه و هم از شغلی که داره اون درآمدش زکات میده و همه عرق هایی که ریخته رو پای خدا خرج میکنه و اینطوری زندگیش الهی و عمل کرده به فرمان خدا و برای خدا کار کرده و خیالش راحته که کم نزاشته و چیزی اندوخته پیش خدا