بسم الله الرحمن الرحیم
اولین اشتباهم این بود که سقف رو دنیا گرفتم دوم اینکه دل به دنیا و دلبستگیهاش دادم
...
بله اگر برای دنیا کار میکنی چه بسا کافر بشی و خدا هم دنیارو بهت بده ولی قرار نیست در این دنیا به اوج کمال و نتیجه ی اعمال برسی چه بسا بد باشی و لیاقت عذاب مثلا هیتلر هم مشهوره در دنیا ولی بکجا رسید؟! معلوم نیست در چه جهنمیه ولی خیلی از بزرگان دین در دنیا مشهور نشدن و قرار هم این نیست ما قرار نیست برای دنیا به جایی برسیم وقتی زنده ایم یعنی هم هدف نباید باشه هم نمیدن مثلا بری خدایی بشی و عبادت خدا بکنی که لذت جنسی بیشتر ببری این هدف اشتباهی است چون خدا براش این دنیا مد نظر نیست حتی اگر به هدفتم برسی و لذت ببری از امور دنیا آخرش تموم شدنیه و حتی میل زیاد انسان اونرو ممکنه به گناه هم بکشه که ای خدا من که خوبم چرا خوش نیستم در دنیا و بیمارم هستم و رنج میبینم همش چون قرار نیست اینطوری باشه در دنیا قرار نیست در دنیا به اوج کمال و لذت و خوشی برسی و هرچی تکنیک روانشناسی بگن خوبه برای کفار نه ما پس این دنیا برای خدا هیچ ارزشی نداره و ما نمیفهمیم تا زمانیکه بمیریم و عذاب و جهنم خدا رو ببینیم که یه عده ی کثیری دارن عذاب میشن و اصلا کمالات هم همینطور ما در دنیا قرار نیست که فهممون و درجاتمون بزنه بالا و شاید مصلحت اینه که بعد از مرگ خیلی چیزهارو بفهمیم مهم عبادت و بندگی خداست اول بعدش پیشرفت علمی وگرنه قدرت درک علمی غربی کفار در صنعت مثلا خیلی بیشتر از ماست و این خجالت نداره برا ما حتی غربی ها فلاسفه ای دارن که تدریس میشه در ایران ولی قراره خوب بندگی کنیم نه که به اوج برسیم قراره اون دنیا پولدار باشیم مشهور باشیم خوش باشیم و این منافات داره با امور دنیوی ما و اهداف دنیوی حتی ممکنه ظاهر و وجهه خوب هم داشته باشن و گناه هم نباشه ولی لذت این دنیا هیچه در مقابل با اون دنیا اول باید هدف و نیت رو اخروی کرد و به یاد اونور بودش!!!
