بسم الله الرحمن الرحیم

امروز تو حرم نشسته بودم یه مرد حدود شصت ساله رو دیدم که یکی از دستاش فلج بود و لاغر و انگار مادرزاد اینطوری بود بعد یه مهر رو برداشت و رفت یه گوشه نماز خواندن منم رفتم تو فکر که ما کجاییم اونا کجان ما به چه چیزا فکر میکنیم اونا به چی یعنی خدا بخاد ببره بهشت یکی از مادوتا رو یقینا اورو میبره که یه عمری با چه سختی ای زندگی کرده و شاکر خدا هم هست حالا ما طلبکار و دنبال خوشی بیشتر دنیوی و ناسپاس و دنیا چشمم رو پر کرده طلبکار هم هستم ولی دنیای اون مرد درسته سختره ولی خدایی و با آرامش و رستگارانه با آبرو و آدم از خودش بدش میاد حتی تا زمانیکه خودش رو بیشتر نمیتونه ببینه و کور شده و احساس نمیکنه و همدرد با دردمندان نیست وضع رو بدتر میکنه!