بسم الله الرحمن الرحیم

ای که در آسمان هر غمزده مهتاب تویی
ساقی عشاق حسین است و می ناب تویی
ذره منم مور منم وصله ناجور منم
دور منم کور منم شمس جهان تاب تویی
حی تویی و حیا تویی دم تویی و شفا تویی
مرده منم درد منم طبیب اطیاب تویی
کوه تویی کاه منم سائل درگاه منم
مانده ی در راه منم دلیل و مهتاب تویی
صید حسین اگر شدم دانه آن دام تویی
ماهی بی تاب منم حلقه قلاب تویی
تیغ شرر بار تویی مهر گهر بار تویی
حسین ارباب تو و بهر من ارباب تویی
آتش خورشید تویی زهره و ناهید تویی
آب تویی تشنه تویی . تشنه تویی آب تویی
رحمت حق که میرسد سلام ما به محضرش
ام بنین چه کرده با این پسر دلاورش

نغمه ی زیر و بم تویی

شورش محتشم تویی

میکده را سبو تویی

بتکده را صنم تویی

من به طواف آمدم

گرد تو دور میزدم

جان خودت مکن ردم 

که آخرین قسم تویی

قبله علی مطاف تو

معنی اعتکاف تو

عاشق تا ابد منم

لیلی از عدم تویی

جود تویی دست منم

جام تویی مست منم

جرات نعره ی مرا

زاد تویی، جَنَم تویی

کوی تو را قلندرم

آب گذشته از سرم

آن که رگ گردن خود

به پاش می زنم، تویی

قبضه ی بی نیام تو

رشته ی اعتصام تو

هیبت و احترام تو

تبسم حرم تویی

عاشق روز محشرم

تا که به دیده بنگرم

دست خداست یک عَلَم

صاحب آن علم تویی

آن که گلم را ز ازل

سرشته با اشک تویی

امیر بی دست تویی

ساقی بی مشک تویی

ساقی تشنه لب کرب و بلا وا عطشا

قحط آب است در این دشت بلا واعطشا

نگهی کن به لب تشنه ی ما واعطشا

ای عمو واعطشا واعطشا واعطشا