بسم الله الرحمن الرحیم
چهارشنبه, ۱۷ آذر ۱۳۹۵، ۰۵:۲۰ ب.ظ |
محمد علی رضائیان جهرمی |
۰ نظر
ای بنده ام میگذارم مرا هم گاهی فراموش کنی میگذارم حتی گناه کنی میگذارم عاشق زنان بشوی بچه دار شوی پشتت خم شود میگذارم هر چه دورتر شوی و نزدیک تا حتی کفن بپوشی میگذارم از من جدا شوی و حتی دل به دنیا ببندی مگر اینکه مگر آنکه روزی مرا دوباره بیاد آوری و دلت شکسته شود و خسته شوی و مرا دوست بداری و عاشقم شوی مگر آنگاه قدرم را بدانی!
- ۹۵/۰۹/۱۷