بسم الله الرحمن الرحیم

اگه میخایم که در برنامه ی خلوت روضه ها و نوحه های روزانه که خلوت میکنیم جایی موفق باشیم و امام حسینی بشیم باید یادی از قبور غریب مدینه کنیم اونجا البته شیعه نشین هست ولی سر این قبور مطهر دیگه خعلی کم سر میزنن بدون گنبدی چیزی و غریب جانسوزی است من خودم هیچ گاه اینکارارو نمیکردم و اصلا هیچ حسی نداشتم و تعجب میبرد مثل همین اعراب مدینه که میگن چیه که ایرانی ها میرن  بقیع و گریه میکنن خوب کنجکاو میشن و میگن حتما حاجت میگیرنامتحان میکنن  ختی مثل ما از راه دور بعد اینبار نمیدونم چی شد که یاد کردم بین روضه ها قبر امام حسن مجتبی (ع) رو و احساس کردم مثل عرفا میخواد قلبم آتیش بگیره ولی گرم نشد یعنی احساس تحول میکردم کاملا ظاهری ولی اشکی هم نداشتم و سینه م میخواست دچار تحول و درگونی ظاهری بشه انگار هنوز یه محبت کمی هست دلم میخواست آتیش بگیره چون چند بار احساس گرمی کرده بودم قبلا تو روضه های امام حسین یعنی همینطور هستا غرفای بزرگ سینه شون و قلبشون آتیش میگره و مداحان نفسشون شهدایی و گرم هست و در حالت طبیعی که نمیتونن  ولی به قول قرآن و تفسیرش که گذاشتیم قلوب کسانی که ضعف ایمان دارن دچار مشکل میشه حالا شاید هم ظاهری هم معنی بده خلاصه طاقت نیاوردم و گفتم بنویسم برای شما که شما هم امتحان کنید موقع روضه ها در خلوت که هنوز غزیبند اون ها! انگار اونجا که یاد میکنی یه عده از راه دور دارن میسوزند و گریه میکنند و جمعند و کبوتر ها نشان از دل های شیعیان هست وگرنه چرا دور گنبد نحس ابوبکر که کنار حضرت پیامبر(ص) هست کفتری نیست و جمع نمیشند کبوترها؟! لذا اصلا عرفا ظاهری هم قلبشون سیاه میشه از سوختن و دچار مشکل قلبی میشن به خاطر سوختنشون نه به خاطر مرض ولی خدا تگه هشون میداره که نمیرند یه وقتی و داغ میشن و هرلحظه از عشق میخوان جان و قالب تهی کنند که داستان هاشون هست!!لذا از راه دور قبور مطهر و مقدس بقیع رو یاد کنیم خعلی بهتر و تحویلمون میگیرن چون اولا خودشونم غریبند دوما ما اگه راه بدن بریم مدینه اونجا ممکنه گریه و اینا سخت باشه و برای این رفته ایم که توی ذهنمون باشه فضاش و بعدا بسوزیم!!