بسم الله الرحمن الرحیم

خوب یه خورده در مورد نوشتن اذکار الهی درون خودمون و باطن و قلب صحبت شد و همشم ذهنی نیست که چیزی رو بنویسیم بلکه باید واقعا قلبی باشه ولی اینا کار و اهلیت و حال میخواد یعنی علاوه بر اینکه هر زمانی نمیشه و باید حال داشت باید بشینیم واقعا کار کنیم و درونمون بنویسیم اگر حال داریم والهی هستیم خوب اینجا یه نکته ای هست که میخوایم بگیم اینه که نوشتن ذکر درونمون گاهی باید اصلا لقله ی زبان نباشه یعنی باید عادت کنیم که ذکر خوب رو بنویسیم درونمون حالا شاید اولش شما بگی درون ذهن بنویسیم و مغز و یاد بیاریم ولی نوشتنش گفتیم هرکس یه طوری و درجه ای داره یعنی یکی یاد میکنه نوشته ای رو یکی مینویسه یکی اصلا امامان رو میبینه در ذهنش و تصویر چهره ی ائمه نقش میبنده اولش ممکنه نوشته بوده حالا از راه دور در دلش امامش رو میبینه و امامان دستور بهش میدن کمکش میدن اینا همش جای کار داره که باید بشنیم تمرین کنیم درونمون هم پاک باشه لذا ای نکته ی الان اینه که فقط اذکار مخصوصا امامان سر زبان و لقلقه ی زبانی نباید میبوده باشد و اینطوری شاید ارتباط هم سخت بشه که هی بنویسیم و ثبت کنیم ولی بله ما ذکر قلبی داریم که ممکنه اصلا صدامون در نیاید و ذکر لسانی داریم بهترین ذکر اینطوری میگن که دوتاش با هم باشه من خودم اگر حتی بخوام ذکر قلبی بگم صعیفم و ذکر لسانی هم که ممکنه ریا باشه بلخره صدا بیرون میاد و شیاطین میفهمن ما چه حالی داریم ولی ذکر قلبی ای که نوشته بشه درونمون بسیار ذکر خوبی است یعنی یه مرتبه برای من دستور داده میشه که نخوان یعنی دستور اینه که حالا که ما اباالفضلی  و امام حسینی نیستیم و ممکنه تصویر اون عزیزان در دلمون نباشه حالا مینویسیم اسم مبارکشون رو و اینطوری ارتباطمون رو در دل قوی میکینم بله اونایی که فرزندانشون شهید شده دارن با شهدا زندگی میکنن و ممکنه تصویر بچه ی عزیزشون همیشه در ذهن متناسب با حال خوبشون باشه و دارن زندگی میکنن با هم و اینطور نیست که شهیدشون تنهاشون بزاره یعنی تصویر شهیدشون در دلشون هست مثل ما غافل نیستند ولی طوری نیست که بشه بگیم و اگه لو بدن هم برای خودشون بد میشه یه نوع غریزنا انگار باهاشون هست و ممکنه قوی هم نباشه ممکنه شک داشته باشن ممکنه اوایل این ارتباط تصویری شهیدشون طوری باشه که نشه بازگو کرد و یا اصلا شهیدشون شرمنده نمیکنه که کار من بود و خودشو قوی نشان خانواده ی شهدا نمیده که فردا برن به همه بگویند بلکه کارشون الهی است و خدارو قوی میکنن نه خودشون رو لذا مومن برجسته ای است ولی شهدا تا جایی که ضایع نشه و نشن کمکشون میده که مثلا بت ساخته نشه بچه بازی نشه ولی ما ممکنه شهید نداشته باشیم در حالیکه زیر نظریم و یا حسشون نکنیم که اینا ممکنه نشه ایراد گرفت که چرا مثلا من دقیق اون شهید و مرده رو حس نمیکنم و البته در جوانی این ارتباط ها  از جانب خودمون ضعیف تره چون ممکنه گناه و شهوات نزاره و غافل باشیم و حس نکنیم گرچه دعامون میکنن شهدا ولی باز ما منحرفیم و کج میریم لذا در جوانی ممکنه اصلا ایراد های نابجا بگیریم که چرا فرشته ها دیده نمیشن یا وسواسی بشیم که باید حتما به جایی برسم که چشمم روح  و جن و شیطان و اینا ببینه که اینا اصل نیست و مایه ی گمراهیمون میشه لذا همون که گفتیم سعی کنیم اسم امامان رو که میخوایم ببریم یه خورده تمرین داشته باشیم و بنویسیم فقط اینبار نه که صدامون در بیاد این قوی تره البته حالا یه موقعی حال داریم بلند هم میگیم بستگی داره کجای سیروسلوک باشیم ما که استاد نیستیم هر زمانی هر مکانی هر حالی یک راه داره برای قرب بیشتر به خدا!