بسم الله الرحمن الرحیم

فقط خدا کنه پای روضه و نوحه ها اشکمون رو نگیرن من خودم بالاترین آرامش های روحی رو اشک برای امام حسین و امامان علیهم السلام میدونم لذا باید توجه کنیم که گناه های مخصوصا شهوتی این اشک رو میگره و هم باید فضا فضای الهی و فرشتگان و شهدا باشه بله ما خعلی چیزای الکی توی ذهنمون انداختن حتی پای روضه ها و نوحه ها فکرمون یه جای دیگست پس عامل درون و بیرون باید کنترل کنیم من خودم دیگه میفهمم که اشک ندارم و محبت به شهدا دیگه وقتی اشک  نیاد و فکرم هم بیخودی به جاهای پوج باشه دیگه میدونم که نوکر امام حسین نیستم و برای هرکس معلومه که اشک داره یا نه؟! لذا بخوایم که نوکر بمونیم و اشکمون زیاد بشه و وقتی هم نوکر شدیم دیگه باید وای سیم پاشون و کفران و اسراف  و شهوترانی رو نکنیم و اگر کردیم باید توبه کنیم باز باید باز گردیم دنیاست دیگه منحرف میشه هرکس ولی باید وعده بدیم که آقا من میخوام گریه کن باشم و دیگه از اونکارا نمیکنم با خودم خوب اینجا انتظار لطف و کرم داریم و باید برنامه داشته باشیم یعنی وعده رو باید بدیم بعدا باید ارتقا پیدا کنیم که اگر زنی هم اومد مثلا ذهنم دیگه جنسی بهش مثلا بهش فکر نمیکنم دیگه فیلمای بد و شهوت نمیبینم پس باید وعده داد به خودشون و آینده رو هم که نمیدونیم چی میشه رو براشون وعده بدیم تا ایشالا اشک بدن تا ایشالا برگردیم و فقط هر نوع بیمار روانی هم که داشته باشیم خعلی هم بد باشیم با اشک بر امامان مخصوصا امام حسین(ع) درست میشه کارها یعنی حتی اگر بده بد هم باشیم اگه اشکی پای روضه ها و درد دل با آقا بیاد دیگه یعنی برگشته ایم حالا یه موقع هم هست که خودمون توسل نداریم یعنی امامان رو صدا نمیزنیم و غفلت داریم بازم محروم میشیم گفتیم باید گدایی کردن رو هم بلد باشیم تا محروم نشویم باید تو دستگاه امام حسین باشیم من خودم اگه انحراف داشته باشم نگاه میکنم میبینم که چیزهای غیر مهم و الکی به ذهنم میخوره و دعذغه ی امام حسینی ندارم و مسئله ی عاشورا اصلا برام مهم نیست وقتی نوحه گوش میکنم اصلا یه جای دیگری هستم و شیاطین منو برده اند!!! اینا همش محض گناه هست بله بعضی بزرگان هم هستند که از بس گریه کردند دیگه اشکشون خشک شده ما که از اونا نیستیم پس اشک رو باید بریزیم مخصوصا ما جوان ها تا آرام بشیم نوکر باشیم پای دین بمونیم!!! بله یه  موقعی هست که دغدغه ی ما وقتی نوحه و زاری گوش میدیم حسینی است این خعلی بالاست ولی بازم بد نیست که برای گناه خودمونم قاطی ماجرا کنیم که نکنه من دشمنتم یا امام حسین (ع) که اشک ندارم و فکرم یه جای دیگست یعنی باید برای خودمونم پای دستگاه و بالا رفتن و بخشیده شدن گناهان هم گریه کنیم هیچ عیبی نداره لذا هم گریه بر خود و هم اگر معرفت داریم گریه بر شهادت امامان و اباالفضل العباس (ع) و زینب کبری(س) که بالاترین ذغدغه ی  دین هست!مخصوصا وقتی نوحه و خلوت کردیم باید گریه هم داشت! و البته باید توجه داشت اگر اشک مخلصانه باشه حتی ممکنه صاحب کرامت بشیم و دورمون شلوغ بشه اگر خعلی مخلصانه باشه و هم شیاطین میخوان بزننمون زمین و دشمن ما میشن و الان یک جنگجو شده ایم پس باید مراقب خودمون باشیم چون دیگه یک آدم رها و آزاد و بی بند وبار نیستیم!و نورانی شده ایم دیگه!!