بسم الله الرحمن الرحیم

یه مساله ای هست باید بیشتر فکر میکردم یا لااقل تحقیقی یا با حواس جمع و اینا اگه بخوایم ساده بگیم مساله رو اینکه آیت الله خامنه ای (ره) وقتی سخنرانی ایشان یا امام خمینی ره رو میشنویم آیا احترام ایشان و عزت و قدر دانستن و اینا آیاخود ایشان بالاتره یا حرفشون در نزد ما؟؟ یعنی کدومش مهمتره خودشون یا سخنانشون ؟وقتی فکرشو میکنم قاطی میکنم و چند دور میچرخم اصلا!!! و تحلیل که میکنم در افراد مختلف فرق داره مثلا من خودم حرفایی که اینجا مینویسم خعلی بالاتر از چیزی است که عمل میکنم یا هستم و خودم نیستم اصلا و فقط یک سیستم پیشرفته ساختن که ظاهرا تو خونه نشسته در خلوت و تایپ میکنه!!! ولی امام خمینی(ره) یا رهبر عزیرمون اونا که انسان کامل اند و خطایی ندارند خوب آدم گیر میکنه که سخنانشون بالاتر هست یا خودشون؟ بله من اولش میگم احترام خودشون بالاتره یعنی من باید قدر امام رو بدانم قدر رهبرمون رو بیشتر بدانم اولا احترام و حرمت مومن بیشتر از کعبه است یعنی نمیشه مقایسه کرد احترام رو با ارزش سخنان و نوشته ها دوما در سخنرانی بقدر فهم ما سخن میگن و همه ی اسرار رو نمیگن و هرچیزی که بلدند رو بلکه میسنجن که فهم طرف چقدره و قصد مخ زنی ندارن ولی دشمن رو در نظر دارند ولی ما مدام میخوام منفعت کسب کنیم و مخ بزنیم!!! و هی میخوایم بگیم ما بیشتر میفهمیم و استادیم و تا یه چیزی خورد به مغزمون مینویسیم براتون و شما هم میگویی به به طرف نابغست معلوم نیست کدوم شیطان القا کرده و بعدش هم دروغ درمیاد چرا اینکه حدیثه که برای دروغ گفتن همین بسه که هرچی بشنوی بگی!! بله  دیگه باید تفکر و عقل داشت و سنجید نه همینطوری گفت هرچند اگر فرشته هادارن میگن و القا میکنن شما دروغگو میشی اگر عقلتو بکار نبری و خودت فهمت زیاد نشه و صرفا نویسنده باشی پس ما اول باید موعظه گر خودمون باشیم دوم باید لااقل به حرفای خودمون عمل کنیم!!!خلاصه جدا نشیم بعد میگم نه امام خمینی که نمیشه شناختش بلکه باید آثارش رو نگاه کرد تا بفهمیم که چقدر بزرگه!! بعد دوباره قاطی میکنم یه چیزی هست اینجا مشکل از چیه پس؟؟ مشکل از عمل کردنه ؟ مشکل از ماست که نفهمیم اصلا و نه قدر سخنان رو میدانیم نه قدر خودشون رو؟؟ بله شاید همین مشکل باشه که عقل نداریم و به جای احترام و تبعیت دنبال هوای نفس خودمونیم! بعد میگیم اگه ما قدر خودشون رو ندانیم که قدر سخنانشون رو نمیدانیمب بعد میگم نه اگه ما حرفشون رو گوش ندیم هم قدرشو نمیدانیم یعنی هم باید به دقت حرفشونو گوش داد و عمل کرد و هم به همون اندازه به سلامتی ایشان و دعا و آبرو و حفظ ایشان همت گماشت یعنی اگر خودشون نباشند خدایی نکرده و یا اذیت بشوند دیگه ما اون سخنرانی و حراست و اون فرد بزرگی که جامعه را نجات میدهند هر بار از گزند دشمن با هوشیاری نخواهیم داشت البته این یک بعدش هست که تا خود ایشان سالم نگه نداریم در آینده یاری ایشان از ما کم میشه ولی بعد های دیگری هم هست که فقط ایشان سخنرانی که نمیکنند ایشان مدیریت هم میکنن مثلا ایشان دعا هم میکنن که کسی مثل ایشان دعاش نمگیره در حق ما ایشان هزاران پست مخفی دارن که ما اثر و نفوذ ایشان و بود و نبودشون رو درک نکرده ایم و خبر هم نداریم خوبه نفوذ ایشان رو بدون  تملق بچه ها باز کنن که چه ارزش و نعمت بزرگی داریم و نمیفهمیم و بله چشم و گوشمون بسته است ولی باز یه عده اکثرا خبر ندارن فقط اخبار اگه سخنرانی شون رو مختصرا بیان کنن همین فقط؟؟؟ اصلا بحث انگار یه تقابلی است بین تفکر و عشق یعنی تفکر از روی آثار و عشق به وجود عزیز پیغمبر و ائمه و امامان تا ایشان علیهم السلام  و نکته ی بعد اینه که عقل درست و حسابی نداریم که آثارشون رو درک کنیم و نه قلبی که عاشق بشیم یعنی  دل ها دست خداست کجای دنیا مردم جمع میشن اینطوری و عشق به بزرگانشون و ائمه اطهار دارن؟؟؟ دل ها دست خداست ولی ما خودمونم باید خدایی باشیم و احساس داشته باشیم یعنی انتظار نیست که گناه کنیم ولی امام زمانی باشیم ولی بعضی مواقع مومنان که گناه کنن پیش میاد عکس قضیه مخصوصا در جوانان بی عقل و جاهل! دوما برای عقل هم میشه مطالعه کرد و تجربه افزود علم زیاد کرد با مطالعه و ... تا روش های دیگر عقلی که مثلا بازی فکری کرد حالا دقیقا الان در ذهنم نیست برای زیاد شدن عقل دیگه باید چه ها کرد با وجود قرص روان پیما  ولی دوباره گناه هم بر عقل اثر سوء میزاره حتما پس تقابل ذهن با قلب یا عقل و عشق رو فراموش نکنیم که به قول آیت الله جوادی آملی (ره)جهاد اکبر همین نوعه!