بسم الله الرحمن الرحیم

یه نکته ای هست که میگیمو روانشنان هم توش میمومنند من خودم وقتی بهم بگن حالت چطوره میگم کی من؟ چطورم واقعا؟ یعنی واقعا نمیدونم فی الواقع که دروغ نگم مثلا نکنه حالا دارم اشتباه فکر میکنم که به دکتره بگم خوبم؟؟!!!نکنه از حال خودم خبر ندارم؟؟ و شک میکنم به خودم که روانی ام یا نه؟؟؟!!! ولی آدم کی خوشه؟موقع عید!!! یعنی اسلام میگه هر موقع گناه نکردی همون عیدته!! من شخصا خودم برای خودم که الان سنجیدم یا بخوام بسنجم چه طورم نگاه میکنم ببینم معنویتم و ذکرم و عبادتم چه طوره ولی هیچ وفت ندیدم یک روانشناس کار به نماز و روزه و حالا بهتر بگم کیفیت نماز حالا جاسوسی نشه بلکه خود آدم باید بسنجه که با خدا آیا امروز قهره؟ خوبه؟ چقدر حرف زد؟ حالا گناه هم به کنار! چقدر خدا رو در یادشه و میپرسته اون موقع حالش معلومه بعضیا که انقدر فشار روشونه از بیرون که خدا رو فراموش کرده اند یا بهتر بگم اونقدر شیاطین روشون کار کرده اند ولی بیشتر تقصیر خودمونه که از یاد خدا غافلیم وگرنه شیطان ماموره که کسی که از یاد خدا غاقل شد بیاد پیشش!!! لذا به نظر من باید به سختی کسی رو که نماز میخونه به تمیارستان و زندان انداخت و یا تجدید نظر کرد یا پشتیبانیش کرد به نحوی چون اینا با خدا دوستن و خدا دوستشون داره! و روانشناس این چیزارو نمیدونه که مثلا من احوال خودم رو وقتی  خوب میدونم که معنویت و ارتباط با خدام خوب باشه نه موقعی که مثلا حالا ریاکارانه و چاپلوسانه مثلا برم برای دکتر گریه کنم که آقا قرصم بده عوضش کن نه من اینکارا نمیکنم اصلا ه عقلم نمیرسه که نقاشی بکشم برای دکتر و بیام اینجا تعریف  و تمجیدش کنم و بزرگش تا مثلا تخفیفی حاصل بشه نه ما نگاه میکنیم به خودمون و خدا و اونموقعی که ارتباط معنوی برقرار باشه اون موقع خوشالیم و خوب اوقاتی داریم با هزاران دشمن خونخوار علی!