بسم الله الرحمن الرحیم

خوب ما در دنیاییم بحثه بحث غفلت نیست مگر غفلت از خدا که مشکل داریم اکثرا و بحث هرچی هست جز اینکه برای خدا نبست یعنی همین قلیون من و نوحه اگر به یاد خدا بود که بود و منو به امام حسین وصل کرد که کرد والا هیچ حالا اگر فکرم و عقلم در جز خدا و غیر امام حسین ع رفت که رفت که دیگه هیچ یعنی خدا در قرآن رسما قصه ی پیامبران و امامان رو میگه علیهم السلام که اونا منبع الهی و نور خدان ولی من نوحه گوش میدم در خلوت و اصلا در باغ نیستم پس این یه مساله که با یاد خدا و بزرگان باید بود و در دنیا همینه ما همش داریم از خدا دور و نورانیت رو از دست میدیم مخصوصا ما جوان ها سیستم اجتماعی هم خرابه اگر بشینی پای تلوزیون و حرف هر کس و مثلا اخبار گوش بدی ممکنه هرجایی ببرنت و بدزدنت از یاد خدا که این بده بعد هم خودمون رو میگیریم و میگیم و هرکاری میکنیم جز یاد خدا پس توسط یادآوری پیامبران و امامان و خلوت و تمرین تمرکز بر رب العالمین و روش هایی دیگر مثل دوری از گناه و یاد غیر خدا باید وصل باشیمذو دخالت دشمن و شیاطین فکر ماذو نبرد یعنی همه چیز هست جز یاد خدا و همه کار داریم میکنیم جز برای خدا خدا هم داستان پیامبران رو میگه و اینطوری رحمت و یاد خودش رو و شناختن خودش رو توسط این بزرگواران بدل ما انداخته پس تا کور نشده دلمون لااقل بشینیم پای سخنرانی بزرگان بشینیم ببینیم خدا در قرآن چه گفته خواسته و خودمون رو دور نکنیم وگرنه دغدغه ی مال و ثروت و دنیا و زن و بچه زیاده در کل و مارو میبرن و اگه دل بدیم به خدا لااقل مشکل شخصی روانی و درد و همه جور بدبختی را نخواهم داشت حالا اجتماع که نمیشه خعلی اوقات درستش کرد و کار ما نیست و حکومت و زور و پول میخاد مثلا که کار نداریم و بحث بحث اجتماعی نیست الان اجتماع رو نمیشه درست کرد مراقب خودمون باشیم و امام حسین ع در حال نوحه و قلیون به یاد تشنگی اش افتادم و الحق شما اگر تطبیق بدین داستان کربلا رو یا دیگر داستان هارو کل رو گفتن و میخوره به کل دین که دین و مسلمانی ما اگه هستیم مسلمان و میخایم خدارو اگر قراره غفلته که برویم از خدا جدا بشیم و هرچه خواستیم لذا بحث الان بحث دینه نه اجتماعی نه غفلت که امام حسین ع تشنه بود و میتونست دعایی کنه سیل بیاد در کربلا ولی تشنه ی دیدار حق بودند در واقع و هم یارانش وگرنه در دنیا آب نخوریم هم یقینا هلاک میشیم و قرار بر همون دعا بود که باران بیاد در کربلا ولی نیومد و خدا هم دید که چه بر سر امام حسین و یاران آمد و الانم در پیش خدا خوش خوش ان ولی ما در دنیا تشنه بشیم و امام حسینی بشیم و خدایی بعدش خدارو از یاد میبریم و اصلا پیش زنمون بخوابیم بیشتر بهمون میچسبه و نور داریم اگر مومنیم تا جایی میریم که افراط میکنیم و نورمون خاموش و تا اونجا که خدا هم از یادمون رفت ولی امام حسین در را خدا آب هم نخواست این نگاه محض به خداست در صورتیکه آب خواستن و رفع تشنگی هیچ چیزی رو کم نمیکرد اگه دعا میفرمود ابر بیاد و بارون در کربلا و این یعنی اخلاص کامل یعنی فرو رفتن در خدا حالا ما فرو که رفتیم در خدا یاد شهوات و قدرت و بهره از خدت مبکنیم در دنیا میکنیم ممکنه ببنید دنیا میبرتمون حتی به خاطر جسم و ما که فانی نیست پس دغدغه امام حسین از دنیا هنوز مشخص نیست چرا اینکه دنیارو نخواست و خدا رو دید فقژ مطلقا پس کار کنیم از فکر خدا غافل نشویم و نبرن ما رو حالا مجلس که خوبه همه جوره ما داریم از خدا دور میشیم و مشکل شخصی همه است نه فقط کسی که دنبال رفتن به مجلس و قدرته پس خعلی باید مراقب بود و شخص خودمون رو محکم کرد که پبش زنمون هم میخوابیم غذا میخوریم وهرکار برای خدا و از یاد خدا غافل نشویم و نور رو از دست ندهیم که من شخصا داغونم تو این مسائل و خعلی غفلت و دغدغه ی پوچ دارم و تمرکزم کم و به سراغ ارزش های دبن کم و شیاطین هم مدام میبرن مارو و متمرکزن یعنی نمیزارن شما دو صفحه قرآن بخونی طرف انگار میخوان جونش رو بگیرن که به فقرا کمک کنه که یه صفحه قرآن بخونه مثلا که یه سخنرانی مجتهد گوش بده خوب سخته دیگه و اینارو هم که گفتم منم همینطورم الان خلوت کردم در خانه ی خالی که اینارو میگم وگرنه وضع الهیم خرابه اصلا!