بسم الله الرحمن الرحیم

سلام الان توی آتوباسم (bus) دارم میرم با مامانم جهرم پیش بابابزرگ اینا چون حال مادربزرگم خوب نی دعا کنید ممنون میشیم ولی عجبا!! چون خودم هنوز دعا نکردم خلاصه داشتم فکر میکردم عجب ما نشستیم توی اتوبوس بدون دعا و توکلی حتی جونمون رو سپردیم به چند تا لاستیک این خنده داره وقتی بمیریما یعنی وقتی مردی رفتی اون دنیا میگی قوانین فیزیک چی بود هیچ به دردم نخورد ولی الان نه میخای اگه تونستی فیزیکدان و پروفسور شی مخالف علم نیستم میگم جهان بزرگه و دنیا و بعد مرگ مانند جنین در شکم و وقتی از شکم اومد بیرونه طبق احادیث پس ما خوب میدونیم که خدا همش کافران رو مخاطب قرار داده و حتی به روایات نسپرده که همش امامان بگن پس مهمه و جهانی که با زبان خودش در قرآن گفته منو بشناسید منو اطاعت کنید ایمان قلبی داشته باشید نماز بخونید و توبه اینا مهمه ولی ما علم دنیوی رو گرفتیم هدف در صورتیکه فقط پولش مهمه که بریم معلم بشیم وگرنه نه میتونیم طبق فیزیک چیزی کشف کنیم و هم قرار نیست یعنی مثلا ادیسون هنر نکرد که برق رو کشف کرد اگه نمیکرد من؟؟ یکی دیگه کشف میکردش لذا وقتی رفتی اون دنیا خنده ت میگیره که غافل از یاد خدا و با چشمان بسته و دلی مطمئن سوار تایر شدیم و با اسباب دنیا و خدارا ندیدن حرکت میکنیم خنده از اینکه برای ما مهمه خنده از تکیه نکردن ما برخدا و اعتماد بر اتوبوسی که یه آجر وسط جاده باشه معلوم نیست چه بشه و باز خدا رو نداریم البته محکم سازی تایر مهمه و جنبه ی احتیاطه و احتیاط واجب ولی واقعا این اتوبوسه منو به پدربزرگ نرسوند و اسباب بود و خدا رو ندیدم و یه بحث دیگه اینه که مثلا روز اول که دندانپزشکی رفتم میترسیدم ولی یه مواقعی وقتی فرشته ها کنار ما باشن و مومنین انگار پشتت به کوهه و ترست میریزه و حتی اگر با خدا صحبت هم نکردی و از ترس ذکر نگفتی هم میبینی که دلت قرصه و مشکلی نیست مثل مردن که میان به سراغمون تو قبر