قاضی خانواده!
یه حالت روانی گرفتم دارم دیونه میشم و اون اینه که هرلحظه به رفتار و قیافه ی خودم فکر میکنم و اینکه برای دیگران یه نقشی بازی کنم و شیاطین و هر طوری میشه یه واکنش داشته باشم که اصلا مهم نیست همش درد نیست که قضاوت میشه بلکه یه نوع وسواسه و بزرگ نمایی آنچه هستم و فراموشی خدا و بازیگر شدن برای چشمان پنهان و زندگی واقعی نکردن و فیلم بازی کردن و درست رفتار نکردن و جواب دادن و عکس العمل ناواقعی به اهل خانواده ام و اهمیت دادن به چیزایی که واقعی نیست و مهم نیست و یا مورد بازیچه قرار گرفتن و مهم دانستن دیگران و هرآنچه هست و نگاه کردن و رد کردن و احساس زرنگی در مقابل فتنه یا هر آنچه شما بدانید و زندگی نکردن و مسایل ریز را بلند و دشوار کردن و حساس شدن به مطالب و اوهامی که از بزرگی خویش دارم و انگار زیر ذره بینم و باید ادامه دهم و حال زرنگم غافل از اینکه گذشته از این مطالب نکته ی دیگر در ذهنم بود که شما هرچه قدر آدم خوبی باشی و هرچه قدر عاقلانه رفتار کنی هرچه قدر زیبا باشی و حتی خدایی افرادی هستند شهوت پرست و بد و همه ی زنان خوب نیست و هستند کسانی که خرابت کنند حتی هرچه قدر تو خوب باشی و خوب عمل کنی آن ها بدند یا برعکس هر چقدر آن ها خوبند ما بدیم و آن ها را درک نمیکنیم !!! پس باید برای خدا کار کرد و دل و امید به خلق خدا نداشته باشیم.
