خودبزرگ بینی مفرط

یه مشکل که باید حالا یا سر به سنگ بخوره یا تربیت بشیم یا تمرین و خعلی دشواره همین خودبزرگ بینی هست دوباره و همین که متوجه هم بشی که خودت رو همه کاره و بزرگ میدونی و عجب داری همین هم باید آگاه باشی و درحالت عادی ممکنه نفهمی و انقدر خودم رو بزرگ کرده بودم در پیش خودم که نفهمیدم حتی اینکه این صفت خطرناک رو دارم ولی ایندفعه سرم به سنگ نخورد و فهمیدم یعنی توی نماز نه که عرفانی ها بلکه همینطور یاد بقیع و قبرهای مطهر کردم بعد دیدم خودم رو و احوالم رو یزرگتر از این قبور میدانم یعنی باز خودم فهمیدم که گنده کردم خودم رو ودیدم خودمو مهمتر میدونم و ربط میدم بزرگی کاذبم رو به این قبور مطهر و متوجه شدم بله آقا کسی که خودش رو بزرگ کنه زیبایی ها رو نمیبینه و نکات رو نمیگیره و انتظار بیجا داره و درمقابل حق و مظلوم کور میشه و اینارو حقیقتا رخ داده و فهمیدم ولی هزاران آفت داره اینکه خودت رو بزرگتر از دیگران ببینی به سمتی که فقط خودتی فقط و دیگه کور میشیم و گمراه میشیم و راه درست رو از دست میدیم و رحمت نازل نمیشه و سرمون به سنک میخوره و جلوی پیشرفتمون گرفته میشه این همه فیلم این همه نصیحت انگار کوریم و انتظار داریم که مارو ببینند اگر فحش بشنویم و‌ خردمون کنند و‌ یا گناه کنیم ولی بفهمیم بهتره تا انقدر گنده کنیم خودمون رو و توهمی بشیم تا بترکیم و جهنمی شویم!!! بعدش هم مثل من هیچی جز خودش رو نمیبینه و هرچه هم دید به این خود پستش ربط میده و شیطان اینطوری بزرگت میکنه ها