بدروش

یه انحرافی پیدا کردم در رابطه ی زن با مرد یا بلعکس منظورم تو رختخوابه ها پس میدونم گوشتون تیزه منم زنی نداشتم ولی یه ایرادیه باید رفع بشه اما مقدمه حدیثی است که می فرمایند که اگر نیازتو به بندگان خدا نگی خدا یه طوری خودش نیازت رو رفع میکنه حالا حدیث رو کامل نگفتم ولی اما اینکه حالا پس فقرا رو چی پس حالا پس زن نگیریم دیگه پس؟!! چطوره؟!! میبینی نه نظرت رو باید بالاتر بگیری یعنی میبینی حدیثه که فقیر رو نران و کریم باش ازاونور فقیر بودن رو درموردش بد صحبت شده در اسلام حالا چطوره ؟!میبینی که فقیر بودن همیشه هست تا به ابد یعنی اگه بخوای بفهمی طرف زرنگه باید تنبل رو دیده باشی خعلی هم نظرت تنگ باشه اینکه فکر کنم فقر در قرآنم اومده و بعد از مرگم بعضی ها در مضیغه اند و فقیر و بی چیز میمونن که کار نداریم ولی شما نگاه کن در امامزاده ها و حرم ها زیاد شده این عقب مونده های بهشتیه ذهنی رو دیدم که شغلشون فقیری نگیم ولی خعلی خوشحال و آبرومند پول میگیرن ولی هیچ وقت ندیدم بگه گشنمه نمیدونم بیمار دارم مگراینکه پرش کرده باشن و یادش داده باشن پس فقیری میتونه شغل باشه به شرطی که نری پیش کسی و عجز و ناله کنی و زنگ بزنی خونه ی مردم و هزار دوز و کلک بلکه آبرومند بشینی سرجات حالا شایدم ناتوان بوده باشه حالا درمورد زن و مرد چی اینجا همون نکته ی ظریف اینه که مرد نباید نیازشو به زنش بگه خوب اگه بیافته روی زن اصلا ممکنه له بشه طفلک اینو میگم که زن باید بره برای رابطه ی عشقی مشقی سراغ مرد و حالی بهش بده ولی ما میبینیم که مردای ما زن پرستند و اونا حال میدن به زنشون ولی اسلام میگه اگه بشه کاری باید کرد که زن مردش رو بپرسته که عجیب این روایت که یه کم تغییرش دادم لذا مرد اگه مرده نباید از فیلتر رد شه و صبر کنه و نیازشو نگه و به سراغش نره ولی همه ی زن ها این عقیده رو ندارن که مرد اول خودش به سراغشون نره و میگن که اشتباست در حالیکه بعدا بینشون اختلاف و اشتباه و گناه رخ میده و اول ماجرارو نگاه نکن.