یکی از ایرادهایی که شخصاهم دارم و یه نوع تفریط و افراطه اینه که افراد رو یا خعلی خوب میبینم یا خعلی بد و از رده خارج لااقل نظریه ام همینه و از روی ظاهر پیش خودمون قضاوت میکنیم ودیگه درنظر نداریم ما مقدس ها که فرد ممکنه گناه هم بکنه و ایراد داشته باشه دلیل نمیشه که نظرت بد باشه بعضی دیگر که خودشون رو بالاتر از دیگرانم میبینن که این دیگه خعلی خطرناکه درمردان مخصوصا نه زن ها ولی الان داریم درمورد بدبینی صحبت میکنیم که اینم بده و رحمت الهی رو قطع میکنه مخصوصا اگر به چهره ی افراد نگاه کنی و روی ظاهرم بخوای قضاوت کنی مثلا تلوزیون ببینی و طرف رو آدم بد بدونیم که نکته ای به ذهنم رسیده که آقا خوبی های طرف رو نه به صورت چاپلوسی بگیم یعنی نه که به زبان بیاریم که چاپلوسی بشه بلکه در دلمون خوش بینانه با خودمون صحبت کنیم بعضی دیگر بزرگان هم دعا میکنن بلاخره چهره ی افراد همه از نظر دید غلط ما و دید ظاهری ما درست نیست پس نزاریم شیطان با وسوسه ش القا کنه و نظرمون رو عوض کنه مثلا امشب داشت تلوزیون اخبار سخنگوی قوه قضاییه رو نشون میداد خوب اگه نظرت بد باشه که اینا میخوان پدر افراد رو در آرن و کارشون غلطه و اینا بده این به فکر این باش که چقدر گرفتارن حالا من نمیخوام چاپلوسی کنم بلخره امنیت و اینا وباید خوب دید وهمیشه ماسوتفاهم داریم از راه دور و طرف رو بد میبینیم ولی اگر یه چای بخوریم با طرف خعلی دیدا عوض میشه پس خودمون نظر شخصیمون رو عوض کنیم و خوش بین باشیم و خوبی هارو ببینیم و مثلا غیبت نظرهارو بد میکنه و گناه سخت و خطرناکیه پس نباید به بهونه های مختلف آبروی طرف ریخته بشه وگرنه ما همه خطرناک یعنی گناهم میکنیم معصوم نیستیم که...
- ۹۳/۰۹/۱۰