شش ماهه تشنه

شش ماهه بجز آب و شیر دگر چه بخواهد

                                                                        زخمی بخورده عدو را زیاران که نکاهد

شش ماهه را نه که آبی است و توانی نه یاوری

                                                                         دردانه را ماندن به دور از برادرش؟نتواند

سیراب گشته ام ز تیر و تور عدو وانگهی 

                                                                          آمد زدور خدا و پیمبرش حالا پدر نسپارد؟

ای نینوا بسوز و داغ شو ز آتش همچنان 

                                                                          ما می رویم آخر ز قتلگه تا او چه دربرتان بیارد

گرمای تو کجا باشد و گرمای دوزخی

                                                                          آن دوزخی که سعدیان تا به ابد زخویش بسازند

ای آسمان خدا تو چه خوب دیده ای

                                                                          تشنه بماندم و تا تشنگان بفهمند و نهراسند

ای آسمان کو شرمت زدیده ی رباب 

                                                                          گر رسم تشنگی و شهادت نبود سیلی نرساند؟

رفتند یاوران به پیش رسول نبی لیکن بدان

                                                                         گر صدهزار جان هم فدا کنند ز رسول الله نرهانند

هان ای ((درون)) به کدامین رهی به کجاها روی

                                                                           یادت حسین و باشد توسل بکن تا تو هم نروانند