پند و تعقل به جای تقلید کورکورانه

یه ایرادی که به شخصه دارم مثلا اگه از بزرگی خوشم بیاد و بدونم کارش درسته سپس بازیگری و تقلید میکنم حتی به صورت ناخودآگاه که هدف این نیست هدف پند گرفتن و تعقل و تفکر باید باشه از این رفتار عقلانی و رفتن دنبال حق و دلیل اگه شده تا تقلید کورکورانه بله عکس امام خمینی خیلی خوبه ما نگاه و خلوت کنیم و اگه شده صحبت ولی باید ببینیم که حرفش چیه ممکنه و یقینا ما به نقش طرف و زیرکی و خصوصیات و خصوص هاش نمیرسیم و نمیفمیم ولی آثار و تعقل در آن اثار و کتب رسائل مجتهدین کهذچی گفتن مهمتره تا تقلید صدا و رفتارشون وگرنه زنانه میشه تقلید و بازیگری البته ما چه بخوایم چه نخوایم از کسی که خوشمون بیاد تقلید خواهیم کرد در رفتار و راه رفتن و اینا درست ولی تعقل رو یادمون بمونه که پند بگیریم البته بچه و جوان و زن  طبیعتا همش تقلید میکنن تا پند بگیرند وگرنه ما باید کتاب خوب میخوندیم و به شیوه ی استادی و ملاحظاتی که عرفا و فضلا در آثارشون دارن و اون خبره ای که مارو کنترل و تفکرمون رو به راه میکنه بهتره تا یه تقلیدی از رفتارشون که مصلحت و دلیلش رو نمیدونیم و کورکورانخ است! ! پس باید حتی اگه به آثار استادمون دسترسی نداریم که البته کتاب خوب زیاده یا اگر فکرمون کوتاه و بچه گانه هست به جای تقلید باید لااقل به یادشون باشیم تا هدایت شیم که من در این زمینه ها میلنگم عقلمم کار نمیکنه درست در پیروی از راه حق ائمه اطهار...