زندگی زندگان

خوب پیشرفت حاصل شده ولی جوانان ما به جای نگاه به عکس شهوت باید تو موبایل یا تبلت باید عکس علما و شهدا در دست بگیرند و با آن ها صحبت کنند و یاری بجویند توجه بشه به این کار و ما حرفای زیادی داریم با شهدا مثلا اینکه اونا راضی نیستن از ما خوب ما مردم پیشرفت نمیکنیم و باید بهمون رحم کنن شهدا چون خون و جونشون رو دادن در راهی که ما اصلا در اون راه نیستیم پس حرفای حتی شخصی زیادی هست که ما با  شهدا داریم و علما که باید شب ها در خلوت عکسشون رو در تبلت یا موبایل در دست بگیریم و اشک بریزیم و پیمان ببندیم و هزاران کار دیگر اینو نوشتم که یادم بمونه چون امشب در سایت آوینی چندتا عکس شهید دیدم در رختخواب و حال کردم و بعدشم رفتم سراغ عکس امام وقتی اون ها زنده اند و یقینا دستشون بازه باید رحم کنن و این کار خودش زیارت محسوب میشه که عکسشون رو بگیریم دست و صحبت و درددل و اشک بریزیم و بخوایم ازشون اونا مقربند منتهی راه ما راه اونا نیست ولی اگر بخوایم ازشون و اونا بخوان نقدیرمون عوض میشه یقینا اگر فرض کنید در هر اقوام و فامیل یه جاسوس باشه و یه شهید باید بدونیم شهید ارزش بالاتره بهتره جایگاهش رفیعتره و در یک کلام بیشتر میتونه به نفع ما باشه ینی ما اونقدر سیستم شهدا به جز خود شهدا بلکه خانوادشون در نظام ریشه داره که نظام مارو بیمه کرده چون در هر خانواده ای اکثرا یه شهید دادن و دشمن نتونست آسیب جدی بزنه منتهی گفتم راه ما راه اونا نبوده و الان چشم ما کوره و تاثیر شهدا رو نمیبینیم ولی یقینا باطنی و حتی ظاهری شاید رهبر بزرگوارمون و امام زمان دارن با شهدا زندگی میکنن و راه شهدا یکی از مطمئن ترین و میانبر ترین راه برای رسیدن به بالاترین ها و امامان و مخلص شدن برای خدا و هم راهی نزدیک برای رسیدن رحمت از سوی خدا به ما بندگان است پس راه دوطرف و سیم دوطرف رو وصل میکنن که این تازه چیزی هم نیست و راه سختی براشون نیست پس عکس گفتیم عکس شهدا رو بگیریم در دست و صحبت کنیم و یاری بطلبیم اونا میتونن نجاتمون بدن ینی اینو که میگم یقین بدون که هرچقدرم بالابری و وبلاگنویس یا هنرمند و یا آخوند و یا بازیگر و عالم و هرچیز هرچقدرم بالابری باز نیاز به یاری شهدا داریم ما ینی درراه خودپرستی به جایی نمیرسی پس باید مهذب بود و هم توجه کرد حالا یا عکسشون ینی شهدا یاری میدن درست ولی تو باید یاری بجویی و توجه کنی نه اینکه خودت رو از همه بالاتر بدونی بلکه ما به اونا نیاز داریم هرچقدرم عالم باشیم ینی من راهشو رفتم منتهی خودپرست بودم و به دنیا چسبیدم به جای اینکه بنگرم به دوروبرم که چه فضای روحانی خوبی درست شد به جاش گناه کردم و‌سقوط کردم و‌خودم رو بالا دونستم و یاری مخصوص قطع شد و قرنطینه شدم باز خدایاری داد ولی اون فضای روحانی دیگه دست نیافتم بلکه دراون فضای روحانی باید  به جای بچه بازی و غفلت و حتی گناه میپرداختم به عکس امام خمینی مثلا ولی دیگه اون ارتباط و فضای سنگین رخ نداد کهذمورد توجه ویژه باشیم و شهدای مقرب رو کنارم بافشار حس کنم اینم از تجربه.