بعضی موقه ها پیش میاد آدم یه گناهی میکنه به تعابیر ائمه مثل اینه که یه دیواری رو چیده باشی یه لگد بهش بزنی اینطوری که بزرگان میگن نعبیرش مثل اینه که یه مدت دیوار بچینی بیاد بالا بعد با یه لگد بزنی همشو خراب کنی بریزه پایین آخرشم خونه تکمیل نشده حالا من کار به این ندارم این چیزی که میخوام بحث کنم امروز و تا شب که حرم بودم یه دوساعتی داشتم فکر می کردم آقا خیلی بحث مفصل و کاربردی و خیلی مهم و البته خیلی میشه درموردش صحبت کرد یعنی من از هر دری به قضیه ی خودم نگاه کردم درست اومد و این بحث اینه که ما داشتیم تو حرم برای گناهمون نماز میخوندیم ذکر میگفتیم اصلا یه نوع عناد از گناه در قلبم ایجاد شده بود که هیچ اثر نمی کرد ذکرم یه لحظه متوجه بزرگان شدم در نماز یه آن یادم اومد که آقای قاضی (البته بعدا که داشتم به موضوع فکر میکردم دیدم) آقای قاضی به فرزندشون میگن هر روز خودت رو به حضرت علی(ع) عرضه دار در وصیت نامه شون میگن آقا ما که از خودمون چیزی نداریم باید همشو مثل امام حسین (ع) که حق از طرف الله داشت که خلبفه باشه همشو در راه خدا داد هر چیزی رو ما آقا ما باید همه چیزمون رو بدیم باید تواضع داشته باشیم یعنی آقا باید خیال خودت رو راحت کنی همینکه جوان هستی و غرور داری تا همین حالا نه بعدا که پیر شدی آقا بسپار همه چیز رو به ائمه ات دیگه هر کاری کردی محشور میشی با ائمه اصلا آرزوی جوان ما یه چیز دیگست محشور شدن باا اهل بیت نیست خیلی ها اصلا خبر ندارن باید واگذار کرد توکل یعنی واگذار کردن کار که مهم اینه نه اون دعا خوندن و ذکر گفتن ما هرچی میریم جلو یه آبرو میدن بعد میریم دنبال حال کردن و لذات یا لذات دیگران رو زیاد کردن و باب شدن و طرح شدن خودمون و انتظار داریم رئیس بشیم و یه جایگاهی بین مردم بدست بیاریم و همش مطرح بشیم بابا یه لحظه بسپار کارت رو به ائمه و هرچی داری فدا کن و بگو من غلامتونم سرمونو باندازیم پایین خیال همه رو راحت کنیم دوباره یه آبرو میدن آبروی کمی دوباره حس می کنیم کسی هستیم و دو تا نماز خوندیم تو عرش خدایم انگار نه اونیکه امام زمانی هست تو تماز هم فکرش درگیر امام زمان هست و دیدارش وو خدا به فکر حضرت عباسه که خودمون رو عرضه داریم بهشون که حالا راضی هستند که حالا چی میگن چی میخوان هزارتا دستور و اینا میشه رد و بدل بشه نه مثل ما به فکر خودشون و جایی که باید برسند و تغییر ایجاد کنند آقا ما حیوانیم و اینکه آدم بشیم دست خودمون نیست دوباره یه آّبروی کمی میدن حس میکنیم چه آدم بزرگی هستم و لابد کسی هستم برای خودم آقا امروز ذکر میگفتم باز نمیشد یاد اونموقع قبلش افتادم که امام زمان که حضرت اباالفضل حالا یادم نیست بهشون ارتباط زده بودم در ذهن و چیزی گرفته بودم که حالا چیز اصلی هم نبود ولی در نماز که یادشونن کردم باب باز شد درصورتیکه هرچی ذکر میگفتم چون خودم میخواستم خودم خودم خودم کار رو درست کنم نمیشد پس بیان توکل و توسل کنیم و توکل بی توسل هم فکر نکنم بدرد بخوره بزرگان رو یاد داشته باشیم و عرضه داریم خودمون رو و غلام بشیم و میببینم که دوباره شیطون خواهد آمد منو مثل قبل بزرگ کنه در چشم شما چه برسه چشم دشمن وخودم که دشمن خودمم لذا باید پناه ببرم و یادم بمونه که خودم از خودم چیزی ندارم و برای خدا نمیشه پیش رفت به جز اینکه سپردش و دید های دیگری هم هست که میشه به قضیه نگاهید/
ببین آدم باید زرنگ باشه نه تنها شما بلکه خیلی های دیگر لیاقتشون بیشتره رئیس جمهور بشن یا رئیس پلیس یا اینا ولی آدم باید زرنگ باشه الان من و تو نماز بخونیم و ادعامون بشه که آقا جامون ته بهشته خوب میدن اینو ولی تو اگه غلام حسین (ع) نباشی و دل داده باشی به بزرگی خودت و کرده هات داری گول میخوری امام حسین (ع) رو هم میفروشی یه بهشتی بهت میدن اون دنیا دیگه با امام حسین (ع) محشور نمیشی به همین راحتی باید غلام بود غلام که از خودش چیزی نداره حالا صد رکعت تماز روزانه بخون ولی امام حسین توش نباشه خوب ثوابش نوش جونت هر کار خوبی بکنی خونتو وقف کنی شاید بگی ما اومدیم که کارای خوب کنیم تا خدا مجازاتت بده ولی حشر و نشر با ائمه رو یادت باشه باید وصل کنی خودت رو باید اول بخوای وقبول داشته باشی امامتو و بخوای محشور بشی و آرزوت باشه و نهایتش بعدا دیگه از خودت چیزی نخوای و نداشته باشی وصل کنی خودتو بپری بری بالا نه ریاست دنیا جلوتو بگیره نه نمازت باعث غرور بشه یه آبروی کمی بهت میدن ضایه اش نکن ما که باب الله نییستیم.
