hajj

بعضی وقتا دارم فکر می کنم آدم باید چه کار کنه مگه که جهنمی بشه دشمن خدا خدایی نکرده بشه بشه قاتل امام حسین(ع) همش که جهنمی شدن به این نیست که حتما یه مظلومی گیر بیاری بکشیمش بعد حالا جهنمی شده ایم مثلا حالا دارم می فهمم که گناهامو همونایی که ریز میشمرده ام یعنی کوچیک کم کم تبدیل شد خود به خود و عادتا به حق الناس و حالا باید برای اون زنه تو نماز دعا کنم البته نه که حالا که سجده رفتیم دعا کنیم خیری از ما به اونا میرسه بلکه گرفتاری های خودمون میگم که حق الناسه میخواستی فکر بد نکنی در موردش الان ریسمان من دستشه همش که نباید قتل عام کنم روزیم کم میشه دیگه ولی خوب اگه دعا کنیم مد نظر بگیریم خوب شاید خودش کاری کرد که خودتم نتونی بکنی یعنی مثلا استغفار کرد برامون!!! خوب هرچی نمیخوام بگم استغفرالله هیچ انگار نگفته ام چون حق الناس بر گردنمه پس یه نوع حق الناسی که میشه اداکرد یاد کردن زن مقابل که مثلا بد فکر نمودی کارای بد بد کردی و اون فرشته هایی که یه زمانی پیشت بودند پریدند از پیشت یا رفتن به جاش کنار او مقیم شدن و شوخی هم نداریم این حاله منه که میگم این روزی منه که کم شده حالا بیا و درستش کن من هرچه قدرم تلاش کنم چون حق الناس برگردنمه شوق و شورم تا حدی که جبران کننده نباشم حالا مثلا دل امام زمان هم به دست بیارم ولی حق الناسی که اون دلش میخواد رو درست نکنم و دل اونو به دست نیارم این کار نشدنی است... و میبینی که توی نماز فرصت خوبیه برای بخشیده شدنمون و یادآوری بزرگان و اولیای خدا در نماز واجبه و در سجده تو الان میخوای خدا رو در ذهنت ببینی زیباترین چیزی که میتونی تصور کنی و وجه اللهی که قابل دیدن باشه جهره ی بزرگانه و اولیا الله محض همین کشیدن و نقاشی چهره ی افراد سخته اونایی که خدایی اند ولی با این حال دیگه دوره زمونه ی نقاشی چیز شده و عکس هست و تصور عکس ولی اون موقعی هم که نبوده عکس باز میبینیم که تصور چهره بوده همیشه و خودش رمزه که بتونی چهره ای رو در نماز و سجده یاد کنی و هر چهره رمزی داره و راهی داره و مختص کسی خواص است و منحصر به فرده و نمیشه هر کسی رو یاد کرد هم توفیق میخواد هم قدرت که تو اون بهبوهه ی سجده و یاد خدا کسی رو دعا کرد و هم چون ذهن یاری نمیکنه و اینا.