kaka

ینم چند تا آیه از سوره ی نبا که داشتم مطالعه می کردماینکه در آیه ی 28 می فرماید حال ایشان را که امیدی ندارند به روز حساب داشتم به خودم میگفتم این ریشه هست یا اصله یعنی اینی که امید نداره به روز حساب باعث شده گنهکاری و جهنم در پی داره این اولش بوده کارشون یا نه اینطور بوده که اصلا اصل موضوع همینه که اینا امید ندارند یعنی منظورمو رسوندم که میتونه خدا بگه گناه کردند ولی میگه امید ندارند به روزش حالا این امید نداشته باشند بدتره یا گناه بکنیم خوب معلومه گناه پس میتونه این نامیدی از خدا هم نیست همینکه باور نداریم و ناامیدیم و بزار اینطور بگم که در نظر نداریم روز پاسخ و حساب رو این خودش گناه هست و ریشه ی گناه اصلا که بریم جهنم یعنی اونی که بهشیته یه نشونش اینه که مثل من نیست که روز جزا رو فراموش کنه هر چیزی مثلا بگه هرکاری بکنه ترمز داره و اینا هست دیگه هم تو قرآن هم نمونه ش که میترسند اینا از اون روز و هرکاری دست نمیزنن  و نمیکنن و اینا خیال که نیست...و اینکه می اینی یارو عرق خورده مسته حالا هر عرقی به هوش نیست قرص بش میدن اصلا حالا که احساس ترس داره حالا بماند که خدا نگفته ایمان به من ندارند روز حساب رو جدا گذاشته از خودش و خودش رو نشون نداده در ایمان این بماند این چون روز حساب روز سختیه حالا عرق خورده با گچ و قرص این حس ترسش رو میگیرند که راحت باشه و ادامه حالا بده یا نه که دکتر امروزی کار نداره این نباید افسرده بشه حالا خیلی دلشون بسوزنه نباید یعنی باید عقیده اش نسبت به دنیای اینا و روان پزشکان عوض بشه حق نداری احساس ترس کنی اگه گناه کردی در این سیستم مغزتو میشورند شایدتم اگه مثل ما اذیت کنی کسی رو و گناه کردی زورت نمیرسه وبلاگ میزنی همه رو دیونه و چه میدونخم در به در خوته که کاری نداریم اینو میگیم که یارو گناه کرده ها ولی مهم نیست برای خدا این برای همه سر میزنه ولی یاد قیامته روزه هست میترسه حساب و کتاب رو داره این مشکلی نداره از نظر روانی بلکه بهشتی هست گرچه گنه کرده ولی جهنم میکنن روزگار جد و آبادشو آسفالت آقا...