kkkbbjj

خیلی  عجیبه من داشتم دعا میخوندم باز میگفتم مثلا ای خدا محروم میکنی بعد از فلان بعد از اینطور میشه عذاب میکنی؟ بعد چی داشتم در نظر یعنی داشتم میگفتن اول خوبه که این حال؟ این صحبت؟ این شرایط که من عذاب بشم از طرف خدا این برام خوبه یا نه بعد میگم این ائمه اطهار اینا چطوری حالشون حال یه گنهکار بوده یعنی چه طوری توانستند از زبان ما صحبت کنند و این حال گنهکاری داشته باشیم و غمش خوبه یا نه و دور باشیم از خدا چون ما که میدونی تحمل نداریم نزدیک باشیم پس هم دوریم...بعد میگم این حالو که پیدا کردند میدونی مثل چیه مثل اینکه شما یه بندی رو فرض کن میخوای گره بزنی دو سه بار میگردونیش خوب این چی میشه  دو سه بار حالش گرفته میشه کار بدی هم نمیکنی ها میگرده دور حول محوری و عوض میشه حالش...نمیشه قضاوت کرد در حال درسته آدم توبه کنه خوشحال میشه ولی ممکنه یه عارف هم به واسطه ی توبه کردن حالش دگرگون بشه پس چرا همیشه دعای مثلا توسل که نه دعای کمیل رو پنجشنبه ها دعای مظلوم به قول ایشون میخونیم؟ یعنی هر روز بریم گناه کنیم دوباره بیام سیرمون توش هست سیر هممون.امام میگه آیا میخوای تو آتیشم باندازی خوب من صبر میکنم بر این (یعنی آتیش خوبه شاید اگه ما بریم با اون حال) ولی چگونه صبر کنم بر دوریت یعنی اینم به منزله ی همون آتیشه است...گفتیم ما که نمیتونیم به خدا برسیم و خدا خودش رو در قبامته که نشون میده و جلوه میکنه یعنی جا الرب و ملائک صفا صفا خدا الان ممکنه با بعضی اسما بیاد روبروت ولی اونجا چه میشه خدا میدونه پس الان که قیامت نشده جا داره حالمون اینطور باشه که دوریم از خدا و خدا نیست و نزدیک نیومده پس چی ؟ پس ما هیچوقت نمیتونیم خودمون در حالیکه در محظرشیم نزدیک بشیم بلکه در عذابیم.