بعضی موقع ها از نظر زمانی شاید که صبحه از نوشتن خسته میشم و عبرتی هم که نمیگیریم شاید داریم اذیت می کنیم اصلا ...........................
از قید و بند بودن به بعضی مسائل که خود را گرفتار کرده ایم بدان تا اینجا...................
از حرف های تکراری در بسته های نو....................
از خودم که این همه بدم و دارم چه چیزهایی مینویسم در این آخر الزمانی ...........
و آن خواننده ای که میخواند و بد تفکر میکند و حوصله ی با ما بودن را ندارد..............
وشاید خواننده ای است که دیدش از بس دنبال خواندن و پیدا کردن مورد بوده شهوانی است................
و ما چه می نویسیم و چه می کنیم خواننده بودن مطالب مو هم سختی داره... و برایش گویی اینطور است که من درعالمی باشم و اینکه بخواهم دیگران را به زور وارد عالم خود ...از طریق نوشته هایم آه که نوشتن چه بد می شود گاهی و مخاطبی که نیست و نمیخواهد این ها را و این راهی و طرز نوشته ای و این پایبندی که دارم به نوشتن اصلا از سبک نوشتنم خوشش نمیاد و وقتی می نویسم انگار عذاب اوست که باید بررسی شود با بخواند ... پس من کجا مطالبم را آزادانه بگویم و دل هایی که به هم نمی دهند نوشتگار..این ها انگار همه و همه درد و رنج است برای او...آری من نمیخواهم نصیحت بشنوم...چه صبح بدی داری تو!یا همه چیز برایشان تکراری شده همین شاید دل ها آماده نیست یا من در این موقع پیدایم نمیشد یا خوابند آن هایی که باید باشند ... نه حس غربت نیست حس بد دیگران است که اینبار در را می کوبد نسبت به نوشته هایم و تحمیل هایم انگار درد درد چیزهایی دیگر است شاید گرانی ها رو پنهان کرده ام در پشت نوشته هایم مثلا یا بچه ای را.پس چگونه به خاطر بد حالی ها خود را پنهان نماییم و چگونه بسازیم با هم و ادامه دهیم...............حرف حرف چیز دیگر است!
