همین حالا از حموم یا حمام بر می گشتم و مو هام هنوز تره که دارم می نویسم خلاصه داشتم اونجا قرآن می خوندم و سوره ی فلق و حمد و اخلاص و کافرون دیگه بیش تر از این سه چهار تا نخوندم بعد یه نکته ای توی اونجا موج می زد.سوره ی کافرون...
{بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ }
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ (1) لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (2) وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (3) وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ (4) وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (5) لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ (6)
و اون نکته که رسیدم اونجا و به ذهنم خطور کرد این است که چرا به جای ما خداوند من نفرموده است...یعنی منظور از من خداوند باشد که من اعبد؟من تعبدون.من عبدتم
شاید:
-کسی که مشرک شود هنوز کافر نشده
-حیطه ی اسلام بزرگ است
-مشرک را خدا در اسلام قبول کرده
-یاره داره شوهرش را به جای خدای دوم در نظر دارد
و...
