خلاصه امروزم گذشت در حالیکه داشتم به یه موضوعی خاص فکر میکردم امروز پی سیم یعنی لب تابم دستم نبود و رفته بود برای یه کاری بیرون خوب منم حوصله ام سر رفت و رفتم صحیفه سجادیه باز کردم و خیلی ممنون اینکه ((دعای نهم در شوق به طلب آمرزش از خدا)) فرازی از این دعا رو آوردم و یه پاراگراف دعای حضرت که حرف های زیادی رومیشه فهمید از این.
اول در مقدمه اینکه که یه موقع هست که آدمی میریزن توی کاسه اش یه موقع هم ریاضی گونه هست و یا فیلسوفانه مانند که آدم باید بره یه چند ساعتی مشغول باشه و فکر بنماید ولی خلاصه اینکه دیونه که این چیزا حالیش نیست و در عالم دیوانگی ما مثل عقب مونده های ذهنی که حالا نمیدونی جی بگیم بگیم عقب مونده ی ذهنی اسمشونه یا هر جیز دیگری که میزارید روشون خلاصه توی کاسه میریزند و ما دیونه هام میشینم ویرایشش میکنیم وگرنه خدا میدونه این نوشته ها از طرف کیه و کار کیه ما ویرایشش میکنیم توسط عقلمون و فکر آنجنانی نداریم که درگیرش بشیم گفتم عالم دیوانگیه خدایا این نوشته ها پس کار کیه!!! و گفتم من الان دارم بیشتر ویرایش می کنم تا کار دیگر و خودم رو و زندگیم رو بیشتر مد نظر دارم تا دیگر!!!بله
و حالا فراز دعا چیه و چی من فکر کردم امروز و فشار آوردم تا ویرایش کنم...
وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمّیْنِ یُرْضِیکَ أَحَدُهُمَا عَنّا، وَ یُسْخِطُکَ الْآخَرُ عَلَیْنَا، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا یُرْضِیکَ عَنّا، وَ أَوْهِنْ قُوّتَنَا عَمّا یُسْخِطُکَ عَلَیْنَا وَ لَا تُخَلّ فِی ذَلِکَ بَیْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِیَارِهَا، فَإِنّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلّا مَا وَفّقْتَ، أَمّارَةٌ بِالسّوءِ إِلّا مَا رَحِمْت
و چون آهنگ دو کار کنیم که یکى از آنها ترا از ما خشنود کند و آن دیگر ترا بر ما خشمگین سازد.، پس به آنچه ترا از ما خشنود کند متمایلمان ساز، و از قدرتمان بر آنچه موجب خشم تو بر ما است بکاه، و در این مرحله نفس ما را در اختیار خود آزاد مگذار، زیرا که نفس ما را در اختیار خود آزاد مگذار، زیرا که نفس جز در آنجا که توأش توفیق دهى گزیننده باطل است، و جز در آن مورد که توأش رحم کنى بکار بد فرمان دهنده است.
و این فرازش که از سایت آوینی گرفتمش و رنگ آبی عربی و زرد هم معنی اش به فارسی و اما اون چیزایی گه ما فکر کردیم و من ویرایش کردم و خودمم چیزاهایی به اندوخته ام اضافه گردید با فکر کردن و حالا نوشتمش طبق وقتی که داشنم و حوصله ام گفتم سر بود و گفتم وقتشو داشتم تا یه چیزایی بنویسم و آماده فکر کردن بودم و عجیبم بود که سوال پرام پیش اومد و همینکه سوال رو نوشتم و صورت مسئله رو گذاشتم تو نوشته هام و پرسیدم جواب پیدا شد حالا بگذریم.
اول اینکه می فرماید( قدرتمان را کم کن در آنچه موجب خشم توست )و اینکه مثلا شهوت داریم زورمون زیاده هر چی با این دعا از خدا میخوایم که اگه داریم طغیان می نماییم و اگه دست به زن داریم و نمی تونیم خودمون رو کنترل کنیم و... حالا اینطورم نیست همش که من میگم به عنوان نکته ی اول همین دیگه.
دوم اینکه نکات زیادی داره این فراز که(لا تخل فی ذلک بین نفوسنا و اختیارها) پیش از اینکه بازش کنیم در جمله ی بعد می فرماید فانها یعنی یا نفوس ما یا اختیار ما مختارند به باطل و کار از یکی از این دو خرابه.
و نکته ی سوم که به نظرم رسید درمورد همین جمله است که در فراز نکته ی دوم نوشتمش(لا تخل فی ذلک بین نفوسنا و اختیارها فانها مختاره للباطل الا ما وفقت) که چی؟ که هم نفس و اختیار روان هستند طبیعتا به باطل و خارجی ها اگه با خدا نباشند و توفیقی نداشته باشند حق دارند اقدر بی فرهنگ و بی ادب و بی شعور باشند چون گفته دعا که روان هست نفس و اختیار ما به سمت باطل مگر توفیق بیابه و اماره بسوء در ادامه مگر رحمت باشه در کار!!!!!!!!!!!!!!!!!!
مثلا اگه ما نماز نخونیم که امری است الهی و توفیق درش زیاده انتظاری دیگه نیست برای کارهای بعدیمان و اینکه همین کارهای خوب و اعمال شایسته چه نماز چه کارهای دیگر رو هم خدا باز توفیقشو بهمون داده و خدا هم دنبال بهونه است که توفیق بده و دستمون رو بگیره و از پلیدی دو کنه و آخرشم بهشت و این حرفا و مهمتر از آن خوشنودی خودش که خودش خواسته خوشش اومده از طرف دستشو گرفته پس چای داره که صداش کنیم خدا رو و بخوایم که دست ما رو بگیره.
خلاصه آقا وقتتون رو نگیرم در این جمله گفته ما رو بین تفس و اختیار در آن قرار نده اول این ذلک چیه؟ دوم نفس و اختیار چیه و چه تناسبی داشته و اینجاس که چای فکر کردن و فرو رفتن در آن برای من وجود داره که این چه فضایی هست نفس و اختیار ما و چه فرقی میکنه که یه چیزی هم بین این دو باشه و جا داره تکرارکنم جمله هه رو که خدا که نه ولی امام مصعوم از طرف خدا می فرمایند (و در این امور ما را بین خود و اختیار خویش رها مساز) من نمی گم ها امام سجاد (ع) در این دعا می فرماید (چرا به من میگی بی شعور من که معصوم نیستم و من هم نگفتمش...) خلاصه اینکه چی هست بیت خود(نفس) و اختیار که ما گرفتارش می شویم از نظر روانی و روحی کجاس و چه حالیته این حالت که امام فرموده... نفوس ما چه میکند؟ و اختیار ما چه؟این دو به چه چیزهایی فرمان می دهند آیا نفوس ما چیزی است جز شیطان که در مقابل ما و اوامر ما عکس العمل نشان می دهد؟و اینطور است که نفس ما که می سازیم و ساختمانی است پیچیده که توسط عوامل خارجی برای موقعیت های خاص ما موثر است و درصدی از کارهای ما را خود به خود (درصد مختلفه در انسان های مختلفه) طبق آنچه از خود ساخته ایم و مثلا گناه کردیم نفسمون دیگه مستعد نیست و عوض شده و تاثیر گذاشته روش و نفسی را که با گناه و ثواب خویش ساخته ایم از خود و اختیار شاید بر گردد به نهایت و خروجی کار که شما مثلا میگی من انسان پلیدی هستم و نفس قوی ای و شری دارم ولی خروچی کارام خوبه و خراب کردم در زندگی و گناه ولی خروجیم از کارها خوبه و نماز هم میخونم ولی اختیار بر میگرده شاید به همین خروجی کار که شاید اگه توفیق داشتیم خدا اثر بزاره و هرچند نفس پلیدی داریم و لذت از کار خوبمون نمیبریم خروجی و اختیارمون کار دستمون نمیده که گناه کنیم (البته خدا آزمایشمون نکرده که رفوزه یشیم طبق نفس پلیدمون اگه داریم)و بر اختییار شرایط تاثیر میزاره خدا و شیاطین تاثیر میزاره و یکی دیگر از چیزایی که تاثیر میزاره همین نفس مون هست که ساختیم حالا الغرض اینکه امام می فرمایند که ما رو بین این نفسمون و(حتی آخر کار که اختیار باشه) و اختیارمون رها مساز و در جمله ی بعدی می فرمایند که (روان به سوی باطل است نفس و اختیار ما مگر اینکه تو فیق پیدا کنیم ) و در جمله بعد (اماره بسوء الا ما رحمت) یعنی شاید نفس ،اماره به سو کنه و امر به بدی کنه شایتم اختیار این کارو کنه که امر به بدی کنه و دست خودمون باشه اختیارمون حتی ممکنه اولاش نفس پلیدی نداریم خودمون حتی نفس مستعد در گناه هم نداریم و نیازهم به رفع غریزه ی پلید جنسیه نداریم مثلا ولی طبق اختیارمون میریم به سمت بدی(فانها یعنی یکی شون یا نفس یا اختیار) خلاصه میریم به سمت گناه مگر آنگه تو ای خدا رحمت آوری......................
