اول به عنوان مقدمه یه مسئله ای که شایتم ربط خاصی نداشته باشه رو میگم که بعدا نگین چرا برای ما اتفاق نیافت؟ چی شد؟ کجا بود؟ و تعجب مغزی نکنید و اون مطلب اینکه یکی مانند محمد اصفهانی که اینطور زیبا آهنگ هایی رو به یادگار گذاشته که هنوز زیباست خیلی هاش و کهنه نشده و جای تشویق همون آهنگ هاشو داره الان بیشتر نسبت به زمانی که تنها تر بوده است و تشویق میشده و منظور از تنهاتر یعنی رقیب که نه ولی بالاخره الان خواننده ها زیاد شدن و کسی هست ایشون که نمی دونم بتونن مثلشو بخونند(جمله تمام نقطه.). اینکه آقا این باید به یه مستی ای برسه حالا شما حاج محمود کریمی حتی که سرزده و بدون وسایل موسیقی رو نگاه کنید جمع یاریش میدن و اولش حسین حسین میگه که مست بشه این کلیپ هایی رو که میزارند برای ما که خیلی قشنگه خلاصه اگه منم بشینم طبق دستور استادی اگر پیدا شد ذکر خدا رو مثلا از صبح تا شب بگم صرفا برای موسیقی صبح که شد از خواب که بیدار شدم مثل خود اصفهانی که نه با همون حس و احوال و زیبا میخونم و این باید مستش کرده باشند آقای اصفهانی رو که اینطوری میخونه و نه مستی که زنی در کار باشه ها ولی بالاخره.
خلاصه خارج از مقدمه آقا ما امروز رفتیم اون خونه و شروع کردیم به قرآن خوندن و خوندیم و خوندیم و خوندیم حالا نمیدونم یه کم مست شده بودیم و خلاصه توفیقی پیدا نمودیم که مثل صحیفه ی سجادیه بود که گفتم خدا میبخشه و از این حرفا خلاصه رسیدیم به این کلمه((والله غفور رحیم)) بعد یه طوریم شد بلندم داشتم میخوندمش ها ولی میگه خدا غفور و رحیم است شوق پیدا کردم که انگار با لحنی که بلند میخوندم همون موقع خدا نگاهی کرده باشه و داره میبخشه خوب آخه همه میدونن خدا میبخشه پس چرا خودش این همه تو قرآن آورده از خودش تمجید کرده که ما دلمون رو به رحم بیاره و با همین یاد کردنش ما رو ببخشه و بهمون بفهمونه که بنده دارم میبخشمت حتی اگر نخواد بفهمونه هم همینطوره داستان و حسیه این که گفته بهمون و همون موقع خدا داره با بنده حرف میزنه و بنده هم جوگیر میشه البته درسته که مال من قوی نبود این بشارت (همین دنبال کلمه ی بشارت میگشتم کلمه ی توفیق یادم افتاد) بله بشارت داده. حالا با این اوضاع ما باید چه طوری وقتی میرسیم به همچین آیه هایی باید چه طوری بخونیمش در صورتیکه دست ما نیست این بخشش گناهان و جوگیر بشیم باید خود خدا بشارتت بده و بگه بهت از طرف خودش نه اینکه ما خودمون از پیش خودمون بگیم بله بخشیده شدیم نه بشارت میده و خلاصه تا به این بشارت رسیدم گفتم مگه چیه برای خدا که منو ببخشد... و زود رفتم نکات بخشیده شدنم و این توفیق وبشارتی که دریافت نموده ام رو نکاتشو نوشتم که بیام توی وبلاگ یادم بمونه بعد رفتم ادامه ی آیه رو بخونم که تعجبم برد حالا آیه چی بود:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَیَجْعَل لَّکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
خلاصه به این غفور رحیم که رسیدم بشارت داده شد بعد رفتن آیه ی بعدیش رو خوندم و متعجب شدم
لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاء وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
آیه ی 28 و 29 سوره ی حدید حالا جوگیر شدنم زیاد نبود با این بشارت ولی تعجبم بیشتر شد به آیه ی 29 که رسیدم خودش گفته دیگه من نمیگویم چی شده..............................
هیچی بابا میگه که تا اهل کتا ببدونن که خدا از فضلش میده و فضل زیادی داره چرا میگه تا بدونند اینا؟ شاید به خاطر آیه ی قبلی هست که مومن ها که میخوننش و آِیه ی عجیبی است احساس منو دارن اگه جوگیر بشن از طرف خدا و این احساس از طرف خدا برای وبه خاطر فضل زیادالرب است.
