azar

امروز باز داشتم بعضی ها رو یاد میکردم که هر کاری میکنن و تو جمع میگن برای اینکه سفرمون بی خطر باشه یعنی دعا می کنن که بی خطر باشه سفر چه میدونم همچین دعاهایی که خدا هم به خاطر اینکه دستش با جماعت در یک فنجونه هم به خاطر اینکه یادی از خدا شده با زور هم که شده دعاهای ما روبرآورده میکنه اگه یادش کنیم و عجیبه این. بعد حالا نه که تفریط کنم یاد این قضیه از جریانی که آقای فاطمی نیا تعریف می کردند افتادم که تعریف می کردند که یه زن بادیه نشین بوده که خدمت پیامبر خدا (ص) میرسه و ایشان هم داشتند تناول میکردند بعد با اسم ایشون رو صدا میکنه و میگه محمد بعد میفرمودند که پیامبری که خدا فرموده در قرآن که نامش رو نبرید و بگید رسول الله (حالا مام میبریما!!!) و خطابش کنید خلاصه در خانه هم حضرت زهرا (س) هم نامشون رو رسول الله بردند و میگفت که پیامبر فرمودند که نبره این اسم رو بگن همین پدر یا بابا و بعدشم در مورد تواضع حضرت صحبت کردند که هیچ گاه تکیه نمیزدند موقع تناول غذا و مثل یه غلامی که جز اون ها باشه مینشستند برای غذا خوردن بعد اینکه خلاصه این زنه میاد یه بی ادبی میکنه به پیامبر و حالا یادم نیست چی میگوید اگه سرچ کنید توی اینترنت شاید پیدا کنید که چه کرده یادم نمیاد بعد به پیامبر میگه یه لقمه از غذات رو به من بده و پیامبر لقمه میگره و بعد زنه میگه نه به والله (حالا نمی دونم به ولله رو گفته یا نه) از اون لقمه ای که در دهانتان گذاشته اید به من بدید و خلاصه آقای فاطمی نیا تعریف می کردند که این زن از اون لقمه ی در دهان گذاشته ی پیامبر خورد و به فرموده ی امام صادق (ع) این زن به عمرش مریض نگشت!! و خلاصه تعریف می کردند که این زن توسط مردم آزاری از این خاندان کسب فیض می کرد و ...