gonah

ایام ایام شهادت حضرت زهراء(س) است و من حس بدی نسبت به خودم دارم در مجالس که شرکت می کنم انگار پرتم هم تو مجلس هم توی زندگانی اصلا مخصوصا و اشرفیت نداره حضرت در کارم انگار و خیلی رنجودمشون حس میکنم خدا ازم بگذره  و انگار اصلا فاطمی نیستم و زیبنبیم بیشتر اصلا دور افتادم از درگاه حق تعالی و رابطه نمیدم یا هم به خاطر خوبی های بچه هاس که خیلی بالاتر از منن و پاکتر و مومن تر و من مثل اونا پذیرش نمیشم یا هم اشک های جوان ها رو دیدم و غبطه خوردم ولی هیچ احساس مادری نسبت به حضرت در مقابل من ندارم و برعکس میگم نکنه جز دشمن هاشان باشم خدایی نکرده وشده باشم آخه من خیلی گناه کردم و جدای از گناه بعضی چیزا هست که جبران شدنی نیست و آدم نمیتونه حتی اگه توبه هم کرد مثل اون جوان پاک و نوجوان که تازه وارده نیست و مکتب حضرت زهرا به نظر من مکتب حر شدن نیست که بتونیم برگردیم و با یه شهادت کار تمام بشه بره پی کارش و امام حسین (ع) دستش بازتره برای ما مردای گناهکار رده خارج همین