بله خلاصه این تا بالا بیاد وبلاگ و آماده ی نوشتن بشه یه خورده وقت میگیره (کلاس نمیزارما) تو این وقتا دیدم اوضاع شلوغه بعد پرسیدم حسابرسی آخرت آسونتره یا حسابرسی دنیا؟؟ بعد جواب اینکه آخرت آسونتره(نسبتا به کسی که محاسبه میکنه) ولی سخترم هست(برای ما)!!!
خلاصه ی مطلب داشتم امروز از معازه ی ساندویچ فروشی چیزی یاد میکردم بعد گفتم به خودم فلانی(علی) (البته حالا دارم میگم چون دارم مینویسم میخوام قشنگ بشه) خلاصه اگر بخوای کار کنی حاظری توی رستورانی مغازه ای چیزی کارکنی یا یه جایی که مثل عروسی ها شام درست می کنن میدن به خورد مردم؟ کدومش رو انتخاب میکنی خوب مشهوریت توی مغازه ی بیرونه نه تو عروسی و عزا پختن یا جایی که دیده نمیشه و تبلیغ نمیشه هنرت خلاصه این شد که امشب هم خوابم نگرفت و در حال حاظر دارم تایپ می کنم بله مشهوریت ممکنه پول بیاره ولی ممکنه آسیب هایی هم داشته باشه اومدیم و بد مشهور شدی و در غیب کارکردن هم حقوق معینی داره و میزان معمولا ثابت تره البته اگر به عنوان کارگر ثابت حقوق بگیریم و در اون صورت مشهور شدن هم ثابت ندند یا مغازه مال خودمون باشه خلاصه نمی دونم سر در آوردید از این جمله ی آخری یا نه ولی اصلا مهم نیست چون چیز مهمی نبود داشتم میگفتم اگه مغازه دار خودت باشی یا مغازه دار به عنوان ثابت هیشگی پول بهتون نده یعنی بستگی به مشتری ای که میاد کم و زیاد بده در اون صورت داشتم میگفنم خلاصه من که تو فکر مغازه باز کردن نیستم روال زندگی خودم رو میگم مغاز ه ی وبلاگ خودم رو میگم شاید فردا یکی خوشش اومد گفت بیا همکار ما شو اگه بیکاری برم مشهور بشم یا الان مشهورم اصلا. اصلا ولش کن یه شهیدی نوشته بود تو وصیت نامه شون که هرگاه خواستی مشهور بشی مشهور نشو وهرگاه دلت نمیخواد مشهور بشی برو مشهور شو. شاید اینجوری نوشته بود با کمی و کاستی ولی من موندم با این احوالاتم که اولا وبلاگ نویسی که میکنم مشهورم یا نه دوما مشهور بشم؟ سوم اصلا دلم چی بخواد باور کن گیر کردم توش.
