الان حالم اصلا خوش نبود بعد نمازی رفتم یه تسبیح گرفتم تو دست گور بابای حرف دل بلند بلند دو تا ذکر رو با تسبیح گفتم اولش استغفرالله ربی و اتوب الیه رو به اندازه ی دونه هاش و دومیش هم لا اله الا الله رو به اندازه دونه های تسبیح که میشه 102 بار کلا هر کدومش و اما استغفرالله ذکری بوده که پیامبر خدا (ص) هم دلش سیاه میشده به خاطر گناه های ما و میگرفته و غم زده میشده دلی که کمه که بگیم جای خداست دلی قوی داشته است پیامبر که قرآن نازل شده باز به خاطر کار ما میگرفته تا اونجا که حبرئیل نبی نازل میشده و میگفته این دکر رو بگو مثلا هفتاد بار. این جیزایی که میگم لزوما از خودم تنها نیست کوچیک که بودم تو کتابی جایی خوندم که دارم استدلال میکنم
و اما لااله الا الله ما که میگیم اله ای نیست جز خدا. پس زنونه است که بگیم خدا هم اله هست طبق چیزی که میگیم نه مثلا داریم میگیم شیری نیست جز علی خوب این دو تا توی این مثال شاید به هم نخوزند حالا ممکنه علی تو این مثال از شیر کم بیاره ولی خدا چطور؟؟؟
