سوره قصص رو میخوندم نوشته یه که:
قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ
داستان موسی است که به خدا میگه ببخش منو ظاهرا مال اونجاست که حضرت یکی رو میکشه حالا حضرت موسی (ع) میگه که من به خودم ظلم کردم پس مرا ببخش حالا اینجاش قابل تامل هست که خدا فورا و بدون معطلی میگه فغفر له یعنی بخشیدیمش حالا انقدر دنگ و فنگ و حالا توبه ی فلان کن و سی روز روزه بگیره و از این حرفا نیست راحت پشت سرش سریع خدا توبه ش رو قبول میکنه تازه ایشون پیامبر بوده و گناهی هم حالا یا بوده یا نبوده اینکه سخت تره وضعش نسبت به ماها ولی اینطور خدا قاطع راحت میبخشتش حالا ما چند بار اینکارو کردیم و گفتیم ببخش خدا و درخواست کردیم بعدشم خدا میگه انه هو الغفور الرحیم یعنی بله ما می آمرزیم و راه بازه هنوز................ دیگه بالاتر از قتل...البته با شزایطشا نه الکی ملکی یا از روی قصد بزنیم آدم بکشیم حتی قضاوت هم لازم نیست حالا من دارم به بعضی اعدامی ها فکر میکنم که بخشیده شدند و باید اعدام بشن خوب قصاصه دیگه همین که چند نفر بچه ی کوچیک ببینند که اگه اینکارارو بکنن اعدام در پیش روشونه گرچه بخشیده شده باشه طرف همین باعث اوج گیریش میشه که کسانی دیدند و ترسیدند و روزی این گناه رو نکردند پس این جونش را داد تا ما بفهمیم پس مقام داره نزد خدا شاید.
