تجسمیات مدفن (شخصِی)

 

میخوام اینو بگم این همه مثلا حافظ در باره ی یارش صحبت میکنه و معشوقش و چهره اش روبرومه حالا من بلد نیستم چی میگه ولی ما نباید یکی مثل آیت الله بهجت رو در نظر بگیریم تف تو ریا داشتم صحیفه برای همین توبه میخوندم اصن حال گریه نداشتم حالا اینو میگم که با شما در میان بزارم که اگه اشتباه می گویم نه صحیحشو بگین ما که نمی خوایم مثلا از جناب آقای بهجت(ره) تو گریه و زاری جلو بزنیم ولی چه یادی داشته بریم و و از روی دعا بخونیم شما در حال گریه و اون حالی که داری خیلی چی ها رو میتونی کنترل کنی که من مثلا حالا حالم از فلان کس بهتره در این حال انابه مثلا این به ذهنت میخوره اگه شیطانی نباشه ولی وقتی شما نماز آقای بهجت رو در نظر بگری با اون زاری اون یه چیزی بهت میده از عالم غیب دیگه حالت بهتر از ایشان نیست و نمیرسی و نمیخوای برسی اصن میخوام اینو بگم که نمازی که ایشون میخوند و اون صدای انابه ایشان هنوز زنده است و تاثیر گذاره و تو هم اینکه یادش بکنی و گریه ات بیافته هم خوبه حالا چه دعا چه نماز چه در حالی باشی که حال انابه  و زاری هم نداری و تباکی کنی اصلا و به یاد ایشون و چهره اش گریه آخه ما نماز امام زمان رو ندیدیم که ههه هه ودشو هم نمی دونیم در چه حالیه ولی عکس آقای بهجت که هست بشین درد دل زاری کن به یاد بیار یه چی خودش بهت میده حالا نری من رو و نوشته هام و به یاد بیاری گریه کنی چون اول من دیگه روضه نمیخونم دوما این کار رو کنی چیزی در میان نیست و فقط برای من دعا کردی ولی در مورد بزرگان برعکسشه یاد ایشان!هه هه حالا خدا وکیلی این کار درستیه؟ نه؟